Wietrzny oddech Pegaza :)

Sobota, 22 września 2018 · dodano: 22.09.2018 | Komentarze 11

Myślę, że łatwo zgadnąć, co będzie głównym motywem mojego dzisiejszego wpisu, pierwszego po załamaniu pogody. Oczywiście chodzi o... musztardę :)

Ale najpierw jednak o aurze. Wczoraj wieczorem i w nocy wiatr urywał łby, rano już tylko kaski. Oj, przypomniałem sobie - niestety zgodnie z zapowiedziami - co czeka nas jesienią. Nie chciało mi się nawet kombinować z trasą, tylko pojechałem w tę i z powrotem na zachód: z Dębca przez Plewiska, serwisówki, Dąbrówkę, Palędzie, Dopiewiec i Dopiewo do miejsca, gdzie asfalt kończy się nagle i gwałtownie, czyli do Podłozin - tam nastąpiła nawrotka. Walka z porywami była nierówna i z góry przegrana, więc się nie starałem.

Na niebie też trwała wojna: chmur z czystym niebem. Tu chyba wyszedł remis, bo przez część wypadu towarzyszył mi deszczyk, a przez część taki widok:

W Dopiewie kolejny raz czekała mnie wizualna i mentalna trauma. Akurat dzisiejszym szlakiem kursuję rzadko, więc ze zdziwieniem zauważyłem, że znów coś kombinują, tym razem po drugiej stronie miejscowości. Tak to się prezentuje:

Wyglądało mi to jak przedłużenie koszmarnego kawałka najbardziej klasycznej polskiej DDR-ki, którą jak zwykle olałem. Ale dla pewności zapytałem drogowców, którzy coś tam zamiatali:

- Panowie, tu będzie chodnik czy droga rowerowa?
- Chodnik - odpowiedział pierwszy.
- Jaki chodnik? Ścieżka rowerowa! - z dumą wtrącił się drugi.
- Eeee.... Na pewno? Czyli powstanie tu takie samo gówno jak tamte, które ominąłem? - kulturalnie się upewniłem.
- Nie no, ta kostka jest niefrezowana...
- Super... Ale to wciąż kostka...
- Panie, a co my możemy?

Jak zwykle racja. Oni są niewinni, kretyni zatwierdzający te buble w życiu na nich się nie pojawią... Pożegnałem się więc z panami, a gdy wracałem akurat wiało mi w plecy, więc rozpędziłem się na płaskim do 50+. Zakładam, że istnienie śmieszki tego w przyszłości nie zmieni, bo często mnie w takich przypadkach dotykają problemy ze wzrokiem :)

No i na koniec o musztardzie. Przy wyjeździe z Poznania przyuważyłem, że firma Pegaz, tworząca jej najlepszą na świecie odmianę, czyli Piekielną, pochwaliła się nową wystawką na murze zakładu, więc zatrzymałem się zrobić rowerowe selfie na tym godnym tle.

Wzbudziło to zaniepokojenie ciecia siedzącego w budce, który wychylił się, pewnie widząc we mnie potencjalnego terrorystę :) Pokazałem mu, że tylko robię zdjęcie i krzyknąłem, że lubię widoczne tu wyroby, ale że wiatr duł i nie byłem pewien, czy słyszał, po chwili podjechałem do widocznej w tle "strażnicy" (wąsaty cerber jak widać bał się wyjść), żeby przekazać, iż nie ma potrzeby wzywania ekipy, która zlikwidowała Bin Ladena. Niestety, przekaz się nie udał, bo pan w panice zamknął mi drzwi przed nosem. A przecież nawet nie byłem nieogolony :)

Tutaj Relive.