Ostatki

Sobota, 30 grudnia 2017 · dodano: 30.12.2017 | Komentarze 7

Musiałem wyjechać dziś wcześnie, gdy temperatura była jeszcze minusowa. Wyjścia za bardzo nie miałem, jeśli chciałem pokręcić, więc trzeba było brać, co dają. Jak się okazało, bardziej odpowiedni byłby wyjazd crossem, ale zasugerowałem się suchym asfaltem za oknem i wybrałem szosę.

Już na pierwszym zakręcie przy Dolnej Wildzie i Drodze Dębińskiej chciałem wrócić i zamienić sprzęt, ale stwierdziłem, że spróbuję, zachowując jednak ostrożność i jadąc wolno. Nie było niebezpiecznie, jednak pojedyncze lodowe placki i szklące się fragmentami drogi zmusiły mnie do bardzo odpowiedzialnego przemieszczania się w czasoprzestrzeni. Tak zostało w sumie przez całą trasę (Dębiec - Starołęka - Czapury - Wiórek - Rogalinek - Rogalin - Świątniki i powrót swoimi śladami), co widocznie jest na antyśredniej :)

To było moje ostatnie rowerowanie w 2017. Za chwilę wyruszamy na Sylwka do miejsca, gdzie nie pokręcę, bo nie mam na czym, wrócę więc na dwa kółka pewnie drugiego stycznia, jeśli oczywiście pogoda pozwoli. Na podsumowanie roku czas przyjdzie przy pierwszej bikestatsowej okazji, na razie więc życzę udanej zabawy i owocnej cyklozy w 2018! :)

Nieparanoidalnie

Piątek, 29 grudnia 2017 · dodano: 29.12.2017 | Komentarze 7

Po wczorajszym deszczowym i bezrowerowym (bo 33 km na chomiku w nieco ponad godzinę za rowerowanie uznać nie można) dzionku, dziś udało się wykręcić najlepszy na świecie dystans. Czemu jest najlepszy - nie pamiętam, bo uznałem go za taki już dawno, ale z faktami się nie dyskutuje :)

Było sucho, za to znów zimno (pomiędzy jednym a dwoma stopniami na plusie), no i ciągle wietrznie. Czyli prawie bez zaskoczenia. Pierwotnie chciałem skierować się ku odsłoniętym na maksa serwisówkom na zachodzie, ale kilka kilometrów męczarni po Luboniu mi wystarczyło, żeby zmienić kierunek, gdyż rzeźni miałem dość. Wykonałem więc ponownie "kondomik" w wersji Poznań - Luboń - Puszczykowo - Mosina - Dymaczewo - Łódź - Stęszew - Komorniki - Poznań. Swoje odstałem oczywiście jak zwykle w Mosinie i Luboniu, Komorniki to pełzanie, ale chyba najdłużej męczyłem się w Stęszewie, gdzie korki spowodowało dwóch... rowerzystów, takich z zestawu "mam koszyk i dzięki temu mogę jechać niemalże środkiem ulicy".

Aha, Łęczyca i słynna ścieżka. Dziś, gdy na nią wjeżdżałem, sam się z siebie śmiałem, że mam paranoję z tymi "kamizelkowcami", którzy pojawiają się na niej, poruszając w tę i z powrotem, jakby na mnie czekali. I co? Bezkolizyjny kawałek przejechałem samotnie, a na wielokrotnie "foconym" singielku... dziadyga, wsiadający na rower i ruszający mi naprzeciw. To chyba jednak nie paranoja :) Jednak to ja w tym przypadku nie odpuściłem i uznałem się za pojazd uprzywilejowany, niech sobie nie myślą!

ELka

Środa, 27 grudnia 2017 · dodano: 27.12.2017 | Komentarze 2

Trasę miałem dziś zdecydowanie nieskomplikowaną - z Dębca przez Luboń, Wiry, Puszczykowo, Mosinę, Rogalinek, Rogalin i Świątniki do Radzewic, gdzie zawróciłem i kręciłem do domu dokładnie takim samym śladem. Wyszła z tego taka lekko wykrzywiona "eL"-ka, jak Legia czy Lech, zresztą jeden pies, liczy się przecież tylko KS Karkonosze (aktualnie grający prawie na najwyższym szczeblu, czyli w III lidze) :P

Ruch w Poznaniu niezbyt duży, w Luboniu całkiem solidny, co oczywiste - no bo przecież w końcu otwarto dyskonty, galerię i maka :) W gratisie postałem sobie na wszystkich możliwych światłach, ale to również norma. Jednak jechało się przyzwoicie, bo pogoda wciąż dopisuje jak na grudzień, mimo smogu i już niższej temperatury w godzinach porannych.

Na ścieżce w Łęczycy znów napotkałem kolejnego "kamizelkowca" (bo wyróżnia ich właśnie ten element), ale dziś jadącego z naprzeciwka - ani raczył się zatrzymać, żeby bezkolizyjnie się wyminąć, więc musiałem zrobić to ja, zjeżdżając w błotko, co na szosowych oponkach jest mało sympatyczne. Oczywiście spotkanie, zgodnie z prawem Murphy'ego, nie mogło nastąpić na szerszym i oczyszczonym odcinku, tylko na usyfionym singielku. A w ogóle wydaje mi się, że to wszystko nie jest przypadkiem - oni tam na mnie czekają. Temat do zbadania przez jakąś komisję. Antek, rzuć te parówki i przyjeżdżaj, zajmij się czymś istotnym! :)

A skoro już jesteśmy, przy kim jesteśmy... :) Dziś w Poznaniu obchody 99-lecia Powstania Wielkopolskiego. Jak wiadomo, najważniejszym jego etapem była katastrofa pewnego tupolewa, jednak lewackie i antypolskie władze miasta nie przyjmują tej oczywistości i nie zgodziły się na odczytanie apelu smoleńskiego, w związku z czym celebracja jedynego udanego polskiego powstania odbędzie się po raz kolejny bez... asysty wojska. Szukam jakiegoś mądrego komentarza, ale widocznie jestem za mało umysłowo polski, żeby to ogarnąć :)

Życzeniowo

Wtorek, 26 grudnia 2017 · dodano: 26.12.2017 | Komentarze 14

Jeśli mogę (mogę?) mieć jakieś nieśmiałe życzenia na kolejny rok, to już się przygotowałem: żeby codziennie był wolny dzień, pensja wpadała bez konieczności chodzenia do pracy, a przez całą zimę pogoda była taka, jak dziś. Wiem, jak się połączy dwa pierwsze punkty, to wyjdzie magiczne słowo "emerytura", do której mi jeszcze daleko, poza tym wtedy dostaje się zapomogę, a nie pieniądze. Więc może choć to trzecie da się załatwić, hę? :)

Warunki pogodowe (względne oczywiście, gdy pamięta się o porze roku) były prawie genialne. Prawie, bo wiaterek jeszcze dokuczał, choć i tak słabej niż wczoraj. Ale te siedem na plusie i suche drogi - oj, tak, zdecydowanie tak :) Byłem w takim szoku, że nawet z trasą nie kombinowałem, tylko wykonałem - podobnie jak wczoraj - "kondomika", choć odwrotnie: w wersji z Poznania przez Luboń, Łęczycę, Puszczykowo, Mosinę, Dymaczewo, Łódź, Stęszew, Komorniki i do domu. No i wróciła przyjemność z jazdy, pewnie na krótko, ale dobre i to.

Był tylko jeden minus. Jako że początek drogi to kurs ulicą Armii Poznań, której najczęściej unikam, to dopiero dziś upewniłem się, że moje obawy stały się faktem - Luboń formalnie otworzył kolejny odcinek swojej specjalności, czyli drogi pieszo-rowerowej, która wzmaga kreatywność. Polega ona na szukaniu objazdów, byle je omijać. Przesadzam? No to proszę bardzo:

Przypomnę tylko, że za kilka dni pyknie nam rok 2018, a nie na przykład 1992, co w Luboniu jak widać nie ma żadnego znaczenia :) W sumie to to dobra opcja dla treningów ekstremalnego mtb, bo nie dość, że każda kostka leci w swoją stronę (co czuć pod kołami), to jeszcze wyjeżdża się na osiedlowej drodze (wciąż z kostki), a potem już pozostaje labirynt wzdłuż nowego ronda, tak intuicyjny jak jazda po prąd. Jak zwykle brawa dla mojego ukochanego "miasteczka" na L.! :)

Zaskok

Poniedziałek, 25 grudnia 2017 · dodano: 25.12.2017 | Komentarze 3

Mówiąc (a w sumie to pisząc) szczerze - jestem pozytywnie zaskoczony tegorocznymi świętami. Klimaty typu "Polska tylko biała" na szczęście w tym roku pozostały jedynie na sztandarach najlepszego sortu Polaków, a o dziwo żadne białe paskudztwo nie spadło, jest zadziwiająco ciepło i sucho... Tylko ten wiatr... Wciąż gnojący koszmarnie, ale jeśli to ma być podatek od możliwości jazdy, to wyjątkowo nie mam zamiaru narzekać.

Ruszyłem grubo po obfitym śniadaniu, bez specjalnych negocjacji otrzymując dwie godzinki dla dwóch kółek. Duło z południowego zachodu, więc wybór trasy był prosty: "kondomik" w wersji Poznań - Luboń - Komorniki - Szreniawa - Stęszew - Łódź - Dymaczewo - Mosina - Puszczykowo - Luboń - Poznań. Tempem ślimaczym  i bez ciśnienia wykonałem swoje, do tego szosą (i nawet nie zaskoczyła mnie żadna śnieżyca!), o której już powoli zapominałem.

Ku mojemu zdziwieniu kierowcy zachowywali się w większości rozsądnie, wyprzedzali mnie w bezpiecznej odległości i nie szarżowali. Albo to przypadek, albo faktycznie w tym narodzie to praca wywołuje najgorsze instynkty, a gdy nie trzeba się do niej spieszyć, to nawet zasady ruchu drogowego da się ogarnąć. Zagadka dla socjologów. Drogi były przejezdne, dość puste, ale oczywiście nie może być idealnie, gdy na trasie ma się Luboń, i to dwukrotnie :) Tam bowiem światła pozostawione zostały jak w dni robocze, więc stałem na każdych. W pewnym momencie postanowiłem uwiecznić ów fakt, bo się nudziłem i znałem je na pamięć, więc wiedziałem, że zdążę.

Aha, znalazłem jeszcze bliźniaka. Nie, nie, spokojnie, pewna katastrofa na terytorium Rosji nie okazała się mistyfikacją, chodzi mi o naśladowcę waćpana z końcówki tego wpisu. Miałem deja vu, gdy tak samo wcisnął mi się pod koła na DDR-ce w Łęczycy (miał łatwiej, bo skręcał na nią ze ścieżki od strony Puszczykowa, ja natomiast musiałem - oczywiście dla mojego bezpieczeństwa - przeciąć ulicę, żeby nie jechać pod zakaz), tak samo nie patrząc na boki, i tak samo blokując mnie na dobrych kilkaset metrów dzięki rozpędzeniu się do prędkości kilkunastu kilometrów na godzinę. Pozostało mi karnie usiąść mu na kole, bo jakakolwiek próba wyprzedzenia mogła skończyć się tragicznie :) A teraz proszę sobie wyobrazić, jak ta dróżka wygląda w "sezonie" i jak bardzo można wykazać się kreatywnością w wymyślaniu nowych przekleństw :)

Wolne! :)

Niedziela, 24 grudnia 2017 · dodano: 24.12.2017 | Komentarze 2

W tym roku święta spędzamy u mojej Teściowej. Wiem, brzmi traumatycznie :) Ale spokojnie - udała mi się akurat wyjątkowo, więc psychika nie ucierpi. Plus tego jest taki, że nie trzeba nigdzie wyjeżdżać, do minusów należą za to przedświąteczne przygotowania. Na szczęście ja już swoje wykonałem, więc dziś misja czekała moją lepszą połówkę, która pojechała pomagać, a ja, jako że mam dobre serduszko i nie mogę patrzeć, jak kobiety się męczą, mogłem spokojnie pójść na rower :)

Co w sumie też łatwe nie było. Jak wiało, wie chyba każdy, choć największe alerty dotyczyły Pomorza, Kujaw, no i właśnie Wielkopolski. Do tego cały czas mżyło. Więc nawet nie chce mi się opisywać doznań tego wyjazdu - po porostu wycierpiałem swoje na trasie: Poznań - Plewiska - Dąbrówka - Palędzie - Dopiewo - Podłoziny, tam nawrotka, znów Plewiska - Palędzie - Gołuski - Głuchowo - Komorniki - Plewiska - Poznań. Brr i fuj.

Cóż, na szybko pozostaje mi życzyć wesołych świąt tym, którzy wierzą, natomiast mi pokrewnym sceptykom rodzinnego odpoczynku, korzystania z wolnych dni, a i może i pokręcenia rowerowego? A ja zgodnie z tradycją wstawiam piosenkę, może mało optymistyczną, ale odzywającą mi się w głowie co roku o tej porze.

Lubonisie

Sobota, 23 grudnia 2017 · dodano: 23.12.2017 | Komentarze 7

Żmudnego wykonywania rocznej nadbudowy ciąg dalszy. Dziś było dżdżyście (kto do cholery wynalazł to słowo?), w miarę ciepło, ale za to wiało jak sam sku...baniec. O wyjeździe szosą nawet nie pomyślałem, więc gdzieś w okolicach połowy drogi wykręcanej crossem miałem na liczniku coś w okolicach 22 km/h, i to wyrzygane niemałym wysiłkiem. Nie ma to jak porządny górski trening po płaszczyznach :) Za to przyznać trzeba, że po tym, jak sobie przypomniałem, czemu nienawidzę jazdy na rowerze, gdy tylko parę razy zawiało mi  plecy, od razu skojarzyłem, czemu tak to kocham :)

Trasa to "kondomik" od strony Poznania, Lubonia, Komornik, Szreniawy, Stęszewa, tam nawrotka na Łódź, Dymaczewo, Mosinę, Puszczykowo, znów Luboń i do domu. W Mosinie na dosłownie dwie i pół sekundy wpadłem do rowerowego z życzeniami, co kosztowało mnie później trochę stania w korkach, ale nie aż takich, jak w Luboniu, gdzie jak zwykle panowała zakupowa sracz... zakupowe rozwolnienie :) A skoro już tam jesteśmy... W końcu prawie dokończono to coś, co znajduje się na styku tej miejscowości ze starą ścieżką w Łęczycy. I jest bardzo prawilnie, jak to tylko może być, gdy PKP dogada się z władzami Lubonia - jest kosteczka na nowym odcinku widocznym w dali (no bo po co asfalt?), jest obowiązkowy znak, wedle którego na te kilkanaście metrów powinno się zjechać na drogę lub zejść z roweru, żeby znów wrócić na DDR-kę... W ogóle, ale to w ogóle, nie jestem zdziwiony :)

No i jeszcze nie opuszczamy mojego ukochanego miasteczka - znalazłem bowiem tam coś, co - gdybym nie miał odgórnych planów sylwestrowych - skierowało by moje kroki z przełomu roku właśnie tam. Hasło bowiem bardzo mi się spodobało - "Sylwester z Dudą"!

Przecież to genialne - wystarczy długopis, wolny lokal (obowiązkowo z przedpokojem), kilka ustaw jawnie łamiących trójpodział władz i można się calutką noc bawić w odchodzenie od ćwierćwiecza demokracji. Nooo, chyba że ja coś tu jak zwykle nadinterpretuję :)

Atrakcyjnie

Piątek, 22 grudnia 2017 · dodano: 22.12.2017 | Komentarze 6

Wczoraj zima zmieniła się ponownie w jesień, oczywiście serwując deszczyk gratis. Skończyło się w związku z tym jedynie godziną na chomiku (33 km) oraz spacerem do pracy. Już bez ciśnienia na dystans łatwiej jest przełknąć takie sytuacje :)

Dzisiaj też mnie delikatnie skropiło, ale raz, że jechałem crossem, dwa, że z góry spadała woda, a nie białe gów..., wrrróć, biały puszek, trzy - zrobiło się trochę cieplej, więc miałem to generalnie tam, gdzie powinno się mieć takie rzeczy. Nie będę doprecyzowywał gdzie. A sama jazda po prostu się odbyła - powolutku, bo wiało znów solidnie, ostrożnie, bo błocko jest zdradliwe, oraz leniwie - bo grudzień to nie miesiąc na rekordy,

Trasa (tu Relive): Poznań - Plewiska - Skórzewo - Zakrzewo - Lusowo - Tarnowo Podgórne - Sady - Swadzim - Poznań na odcinku Ogrody-Bułgarska-Górczyn-Dębiec). Między Lusowem a Tarnowem jak zwykle wytrzęsło mnie na adolfowych płytach za wszelkie czasy - to norma i standard. Ale za to kolei ponownie nie udało mi się bez przygód pokonać nowej DDR-ki za Skórzewem (tej od "my tu nie jesteśmy od stawiania znaków"). Dzisiejsza atrakcja wyglądała tak:

Pierwszy mój przejazd tym kawałkiem bez konieczności zatrzymywania się uznam za drogowe święto :)

Ominięty

Środa, 20 grudnia 2017 · dodano: 20.12.2017 | Komentarze 9

Dziś ominął mnie pogodowy koszmar. Nie wiem czy mam z tego powodu skakać pod sufit, ale to miła odmiana, gdy nie muszę poruszać się lotem ślizgowym lub z bliska poznawać bogate w minerały podłoże. Co prawda wczesnym rankiem było jeszcze tak sobie, jednak miałem wolny dzionek i mogłem ruszyć późno, między 11 a 12. Wtedy wystarczyło jedynie omijać co bardziej niebezpieczne lodowe placki, kręcić ostrożnie oraz powolutku i było całkiem ok.

Dzisiejsza crossowa trasa: Poznań - Plewiska - Zakrzewo - Sierosław - Więckowice - Dopiewo - Palędzie - Gołuski - Plewiska - Poznań. Podczas powrotu przypomniałem sobie, że muszę wstąpić po dwie pierdółki do rowerowego, więc zatrzymałem się w tym w Plewiskach, gdzie kiedyś wymieniono mi pomimo zaległych serwisów "na gorąco" szprychę, która padła na trasie. Dziś co prawda był inny sprzedawca, ale i tak w sympatycznej atmosferze udało mi się zachorować na kolejny rower, który ma zastąpić tego mojego wiekowego crossa. Obiecano mi solidną zimową zniżkę, ale nie wiem czy się zdecyduję - póki staruszek jeździ motywacja mi spada, ale by się chciało, oj chciało.. :) Na razie nabyłem płyn do mycia roweru i zapas smaru spod znaku "wet", które kojarzy się z "veto", którego dziś zabrakło w ustach pewnego Adriana. I tym zgrabnym politycznym akcentem kończę wpis, dodając jeszcze, że jutro raczej nie pojeżdżę, bo znów ma w nocy padać zamarzający deszcz ze śniegiem. A ja już się w tym miesiącu strachu dostatecznie najadłem.

Nightmare before Christmas

Wtorek, 19 grudnia 2017 · dodano: 19.12.2017 | Komentarze 4

Fiu, fiu... Miałem dziś ciepło, mimo zimna, nie powiem :) Ale po kolei.

Rano ucieszyłem się z niemal perfekcyjnych (jak na grudzień) warunków do jazdy - kij z lekkim przymrozkiem, ale suche drogi to to, co zadowala mnie wielce. Ubrałem się na cebulę, odkurzyłem szosę i ruszyłem trochę po dziewiątej w trasę. Początkowo - mimo dość ostrożnej jazdy obok pojedynczych lodowych placków - było całkiem przyzwoicie. Zacząłem wykonywać "kondomika" od strony Dębca, następnie Luboń, Wiry, Łęczyca, Puszczykowo, Mosina, Dymaczewo, Łódź... I tu, dokładnie w połowie drogi, zaczął lekko sypać śnieżek. Podkreślam - lekko. Zresztą nawet gdyby było inaczej, to co ja mogłem - w tę i w drugą tyle samo. Zresztą miałem w głowie kilka prognoz pogody, w których jak byk stało: "słabe, przelotne opady OD 14:00". A przecież było po dziesiątej.

W Stęszewie sypało skromnie, choć coraz bardziej, ciekawiej zaczęło się robić gdzieś za Szreniawą i Rosnówkiem - wtedy już jechałem jak po szpilkach, natomiast w Plewiskach i na granicy z Poznaniem nąstąpiło... A zresztą, co się będę rozpisywał... Proszę:

Jedyne, co mogłem zrobić, to zjechać powolutku na chodnik po lewej i poruszając się na zasadzie hulajnogi dopełznąć na dół i tak samo przez kolejny jeden czy dwa kilometry. Ciężko to było w ogóle nawet nazwać jazdą, to bardziej było łyżwiarstwo figurowe. Przypomnę - wybrałem się dziś szosą, a nie ruskim czołgiem zimowym.

Tunelem przedostałem się bliżej Szacht. I tam już się nie dało nawet za bardzo iść. Na szczęście zamigotał mi niedaleko przystanek, a na nim czekająca osoba, co oznaczało zbawienie - wóz techniczny! I to jaki, w postaci autobusu :) Okazało się, że musiałem czekać zaledwie trzy minuty, a i tak zagadała mnie pani, która rozmawiała początkowo przez telefon, ale musiała się podzielić informacją, że ręce jej dziś opadły, gdy jako nauczycielka zapytała dzieci jaka pieśń towarzyszyła wojskom pod Grunwaldem ("Mazurek Dąbrowskiego" albo "Rota" - na tym pomysły podobno się skończyły) i kto jest twórcą Szlachetnej Paczki ("Andrzej Duda")... Jej telefoniczna koleżanka też miała jakiś smaczek, więc razem doszły do wniosku, że jeśli usłyszą, iż pod wspomnianym Grunwaldem walczyli Żołnierze Wyklęci, to muszą się napić. W sumie nie wiem czemu chciała się ze mną tym podzielić, ale trafiła idealnie, bo szybciej mi się dzięki temu czekało, a i mentalnie nastąpiła polityczna zgoda.

Potem nastąpił najcieplejszy etap podróży:

Nie trwał jednak długo, zaledwie dwa przystanki, gdyż widząc na wysokości ulicy Ostatniej, że od biedy mogę dalej kręcić, wysiadłem i powolutku pokonałem ostatnie trzy kilometry częściowo po śniegu, częściowo asfaltem.

Średniej nie chce mi się komentować, bo była całkiem ok przez większość drogi, a skończyło się tym, co widać. Jednak priorytetem był dziś pion i brak chęci romansu zębów z glebą. Udało się :)

Nie wiem czym tak nagrzeszyłem, ale ostatnio pogoda ewidentnie się na mnie uwzięła, stosując pułapki drugi raz w ciągu dwóch dni. To. że jest zima niczego jak na moje nie tłumaczy!