MSW

Środa, 31 maja 2017 · dodano: 31.05.2017 | Komentarze 7

Czyli...

M - Miasto. Pierwotnie chciałem zrobić jedno ze standardowych kółek z nawrotem w Dopiewie, ale po minięciu Plewisk (w sumie to przekopaniu się przez nie, bo wszystko tam wygląda niczym Hiroszima w wersji light) przypomniałem sobie, że dziś jest ostatni dzień rywalizacji w European Cycling Challnege i postanowiłem poświęcić się dla milionów (dobra, dla setek tysięcy, prawie sześciuset, bo tylu mieszkańców ma Poznań), wybierając trasę z maksymalną zawartością kręcenia w granicach wielkopolskiej stolicy. Przez Zakrzewo i Lusowo dotarłem do Sadów, gdzie po dojechaniu do Rogierówka minąłem miejską granicę i od tego momentu każdy metr był elementem walki. W sumie Kiekrz, Wola, Ogrody, Grunwald oraz Dębiec (dwa razy) dały łącznie ponad trzydzieści kilosów. O dziwo zaliczonych. Kosztem średniej, której dziś nie zamierzam komentować, bo bym to musiał robić przy akompaniamencie żyletek tnących me żyły :)

S - Słota. Przed wyjazdem przeanalizowałem pięć prognoz. W ŻADNEJ nie zawarto ani słowa, ani ikonki, z informacją, że będzie padać. Więc, co mnie paradoksalnie w ogóle nie zdziwiło, dobrych kilka kilometrów przyszło mi jechać w deszczu...

W - Wiatr. Pomiatał, rzeźbił, gnoił, masakrował. Nic nowego, ale ostatnimi dniami zamiast niego był upał, teraz zrobiło się sympatycznie, ale coś za coś. Momentami pedałowałem prawie w miejscu. W tym kraju nie może być po prostu normalnie, czytaj: fajnie :)

To tyle z tego dzisiejszego MSW. Tylko proszę nie mieszać mnie z indywiduami pokroju Płaszczaka :)

Towarzysko

Wtorek, 30 maja 2017 · dodano: 30.05.2017 | Komentarze 4

Zerkając rano na prognozę pogody i analizując kierunek wiatru już przed startem wiedziałem, że mogę sobie odpuścić ciśnięcie. Więc odpuściłem ;) Raz, że upał, dwa - kierunek wschód oznaczał po pierwsze Starołęcką, po drugie Starołęcką, a po trzecie Starołęcką, która skutecznie stopuje jakiekolwiek wynikowe zapędy. Zresztą nie zawiodłem się w tym temacie, jak zwykle. Niestety. Pierwotnie planowałem wykonać trasę do Koninka, gdzie zamierzałem skręcić na Rogalinek i wrócić przez Mosinę i Puszczykowo, ale się pozmieniało :)

Czemu? Bo w Krzesinach na rondzie "załapałem" towarzystwo innego szosona, z którym w przeciwieństwie do sporej części tych naszych nieszczęsnych napinaczy dało się pogadać, na tyle sympatycznie, że zmieniłem plany i "odprowadziłem" go nieznaną mu wcześniej trasą przez Szczodrzykowo i Dziećmierowo do Kórnika, gdzie rozjechaliśmy się każdy w swoją stronę. Marcin, bo tak zwał się ów kolarz, aktualnie testuje najnowszą wersję Krossa Vento 4.0, a mnie ucieszyły dobre recenzje tego sprzętu. Przy okazji od gadania w gorącym powietrzu straciłem na jakiś czas głos, za to zyskałem chrypę. Zamiana roku normalnie :) A kolegę serdecznie pozdrawiam :)

I na koniec przyuważony wczoraj hicior z w miarę nowego tunelu na Dębcu. Najczęściej jadę przezeń dość szybko, więc nie jestem w stanie powiedzieć kiedy zawisł tam taki oto znak. Dodam, że znajduje się on nad pasem dla rowerów, a nie został zamieniony na znak ścieżki pieszo-rowerowej (C-13/C-16). 

Wysłałem fotkę do stowarzyszenia Rowerowy Poznań, gdzie w odpowiedzi dostałem najpierw znak zapytania, a dziś rano info, że dowiedzieli się u źródła, iż projekt został zatwierdzony omyłkowo z błędami i oznakowanie ma być poprawione. Poezja, szczególnie w przypadku fachamana, który to bezmyślnie zamontował, bo "tak miał w planie". Żałuję tylko, iż nie zawiesił tu w ogóle znaku zakazu jazdy rowerem :) Od rana mam dzięki temu ustawiony dzień i szeroki uśmiech na pysku :)

Średnionieoptymistycznie :)

Poniedziałek, 29 maja 2017 · dodano: 29.05.2017 | Komentarze 6

Człowiek (w razie wątpliwości: chodzi o mnie, bo jeszcze póki co chyba spełniam założenia gatunkowe, choć nie powiem, żebym był z tego dumny) sobie wstał wcześnie rano, zjadł na szybko śniadanie, w sumie poczuł się przyzwoicie, bo jeszcze nie było tak gorąco, wyniósł na dwór rower, stwierdził, że postara się pocisnąć i...

...stanął w korkach. Najpierw Poznań, potem Luboń (nie tylko światła, ale jakaś awaria TIR-a), następnie Komorniki, a gdy już miałem nadzieję, że koniec tych katuszy to jeszcze nastąpiła kumulacja przy zamkniętym przejeździe kolejowym w Palędziu, czerwone w Dąbrówce, już nie mówiąc o opalaniu się na zakorkowanym placu budowy w Plewiskach. A w międzyczasie wylądowałem na dobry kilometr za ciągnikiem. I jak to robić średnią? :)

Odpowiedź: nie robić. I powoli do tego dojrzewam, bo szkoda organów na przejmowanie się takimi pierdołami :)

Trasa: Poznań - Luboń - Wiry - Komorniki - Rosnowo - Konarzewo - Trzcielin - Dopiewo - Palędzie - Dąbrówka - Plewiska - Poznań.

Widoczki z dziś w jednym kolażu, który zabił optymizm z kolarzu :)

Koksiki

Niedziela, 28 maja 2017 · dodano: 28.05.2017 | Komentarze 8

W pracy musiałem pojawić się dziś w samo południe, co oznaczało wczesną pobudkę i tak samo wczesny wyjazd. Plus z tego był taki, że w kumulacyjnym momencie temperatura nie doszła do dwudziestu pięciu kresek, choć i tak był to już mój maks tolerancji na ciepło.

Wykonałem klasycznego "kondomika" z Dębca przez Luboń, Puszczykowo, Mosinę, Łódź, Stęszew i Komorniki do domu. Jechałem sobie najpierw spokojnie, solowo walcząc z podmuchami i z psującymi się słuchawkami (znów). W pewnym momencie, gdy w Puszczykowie intensywnie próbowałem wykonać kabelkowy cud reanimacyjny, usłyszałem koło siebie świst i zobaczyłem, że mija mnie kilkuosobowy rowerowy peleton. Wszyscy "pro", więc oczywiście ani cześć, ani pocałuj nas w SPD-y, bo przecież ja nie pro, tylko powietrze :) No ale cóż, nie zamierzałem się czepiać, tylko się podczepiać :) Zebrałem poślady i dzielnie trzymałem tempo przez dobrych kilka kilometrów, aż do Dymaczewa, gdzie musiałem się zatrzymać, żeby odebrać telefon. I wyjątkowo cieszyłem się z tego faktu, bo ekipa cisnęła godnie, mnie zaczynał już boleć łeb od upału (no nie jestem stworzony do ciepłego klimatu, nie ma co), a głupio było się tak odczepić bez powodu. Choć i tak by pewnie nikt nie zauważył, bo integracja z przelatującym komarem byłaby większa niż ze mną :) No cóż, dzięki owym koksikom przynajmniej mogłem zrobić sobie bazę do dokręcenia średniej, co łatwe nie było, bo wmordewind nie odpuszczał. Wyszło umiarkowanie przyzwoicie. Nie chcę znać wyniku koksików :)

Skleciłem wczoraj wieczorem pierwszy teścik tej mojej nowej chińszczyzny. Za dużo to z niego się dowiedzieć się nie da, ale za to można wirtualnie zwiedzić "słynną" stację kontroli pojazdów z Fiałkowa i poznać Łaciatka:)

Roklostrada

Sobota, 27 maja 2017 · dodano: 27.05.2017 | Komentarze 5

Upał się szykuje. Na razie jeszcze jest przyzwoicie, ale na początek kolejnego tygodnia zapowiadają Saharę. Czyli tak jak pisałem wcześniej - termin "wiosna" powoli przestaje oznaczać porę roku, która występuje w polskich warunkach. Aktualnie mamy albo zimę, albo lato. Nad jesienią jeszcze zawieszono parol niepewności.

Znów musiałem zmieścić się z pięcioma dychami przed pracą, znów też ciężko mi się wstawało. Gdy przeanalizowałem kierunek wiatru to mina mi zrzedła, bo północno-zachodni oznaczał telepanie się przez całe miasto, ale wnet przypomniałem sobie o nowo otwartym fragmencie Wartostrady i gęba mi się lekko rozjaśniła. I faktycznie - gdy już dotarłem do okolic Mostu Jadwigi i wleciałem na ten fajniutki kawałek asfaltu wzdłuż Warty, podróż do Śródki, a potem dokrętka aż do Bałtyckiej, była niemal sielska. Jednak już pojawiają się pierwsze minusy - teren zaczynają opanowywać rolkarze, pół biedy jeśli ci potrafiący w miarę jeździć, ale dziś prawie bym rozjechał stado pięcsetplusów, uczących się tej sztuki, oczywiście na wjeździe, gdzie jeszcze wydzielony jest pas dla rowerów. Wrrr.




Na Bałtyckiej praktycznie na równi jechałem przez jakiś czas z jednym kolarzem, full wypas rower, lemondka, te sprawy, pełne "pro". Na tyłku miał napisane CityZen, co rozbudziło moją ciekawość poznawczą. Bowiem już trzykrotnie (pisałem o tym zresztą jakieś pół roku temu) ten napis oznaczał jedno: buc (a nawet w jednym przypadku: bucka). Nie zawiodłem się - zero pozdrowienia, wzrok tępo przed siebie, nie mówiąc o uśmiechu. Rozjechaliśmy się każdy w swoją stronę i pewnie nie będziemy tęsknić :)

Po raz pierwszy od dawna do Swarzędza dotarłem przejeżdżając fajnym kawałkiem przez wspomnianą Bałtycką, potem do Paczkowa, tam klasycznie skręt na Siekierki, Tulce i testowo przez Szczepankowo (moje zęby! Czy ktoś kiedykolwiek wyremontuje tę drogę?) oraz Rataje do domu. W tym Szczepankowie godnie usiadł mi na kole jakiś człowiek na crossie i towarzyszył dobrych kilka kilometrów, ale w końcu gdzieś odpadł i nie zdążyłem pogratulować zacięcia. A cały dzisiejszy wypad nawet mi się podobał, szkoda tylko, że musiałem zaliczyć ten spory kawałek miastem, bo mogła być przyzwoita średnia.

Aha, po czym poznać, że nadszedł "sezon"? Wystarczy wytężyć słuch. Mijałem i wyprzedzałem dziś ze trzy weekendowe rodzinne "masy krytyczne". Nie wiedziałem, że łańcuchy mogą wydawać aż tak różne, gwiżdżące, ćwierkające i przerażające dźwięki. Mogą :)

Kruk i lis

Piątek, 26 maja 2017 · dodano: 26.05.2017 | Komentarze 8

Bywa często zwiedzionym,
Kto lubi być chwalonym.
Kruk miał w pysku ser ogromny;
Lis, niby skromny,
Przyszedł do niego i rzekł:
«Miły bracie, Nie mogę się nacieszyć, kiedy patrzę na cię!
Cóż to za oczy! Ich blask aż mroczy!
Czyż można dostać Takową postać?
A pióra jakie! Szklniące, jednakie.
A jeśli nie jestem w błędzie,
Pewnie i głos śliczny będzie»
Więc kruk w kantaty; skoro pysk rozdziawił,
Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.

Ignacy Krasiscki, "Kruk i lis".

Tyle w bajce. Dziś za to na trasie natrafiłem na sprawną współpracę dwóch kruków i jednego lisa, co prawda raczej nie przy serze, a przy jakiejś padlinie. Żałowałem jedynie, że nie mam przy sobie aparatu z jakimś porządnym zoomem, bo byłoby co kręcić. A tak wyszła pikselowa komórkwoa kaszanka, ale wklejam jako dowód, że ciekawe rzeczy można przyuważyć przy drogach serwisowych, takich jak ta koło Gołusek. W tle, jako dodatek do zestawu, spacerował sobie jeszcze żuraw, a na drodze rozpaćkany był jakiś nieszczęsny kot. Zdjęcie tego ostatniego biedaka sobie darowałem, ale ptaka dołączam w jeszcze większej pikselozie :)


Zrobiłem dziś próbę. Wiało z północnego zachodu, a ja ruszyłem najpierw na południe zamiast na północ (Dębiec – Luboń – Wiry – Komorniki – Szreniawa – Konarzewo – Trzcielin – Dopiewo – Palędzie – Dąbrówka – Plewiska – Poznań), bo skoro i tak czekał mnie wmordewind to może jakimś cudem udałoby się go oszukać…? No i już wiem – nie dałoby się. Gnojka jednego :)

Psia pogoda...

Czwartek, 25 maja 2017 · dodano: 25.05.2017 | Komentarze 7

...była wczoraj. Dziś już o wiele bardziej sympatyczna. Nie padało, pojawiało się nawet momentami słońce i było dość ciepło. No i wiatr spuścił z tonu, gdzieś do poziomu połowy z dnia powszedniego, czyli jedynie urywało łeb, a nie konary drzew :)

Ciężko mi się wstawało, więc wyruszyłem późno i nie miałem jak pokombinować z trasą - wykręciłem w związku z tym jeden z klasyków na zachód, z Dębca przez Plewiska, Zakrzewo, Sierosław, Więckowice, Dopiewo, Palędzie, Dąbrówkę, znów Plewiska i do domu. Człowiek to jednak jest bydlę, które przystosowuje się szybko do trudnych warunków, w związku z czym pokonywanie rozkopanych Plewisk idzie mi coraz sprawniej, w czym zdecydowanie pomaga chwilowy daltonizm w temacie postawionej czasowo sygnalizacji.

W Fiałkowie zajechałem sobie na chwilę na teren coraz bardziej słynnej wśród rowerzystów z całego kraju stacji naprawy pojazdów, tej z napisem "Poznań Główny", wrakiem samolotu oraz znakiem nisko latających czarownic. Ledwo się pojawiłem podleciał do mnie i przywitał radośnie machający krzywym ogonem piesio, który rozbroił mnie kompletnie i dostał trochę głaskania gratis. Tak, to miejsce widocznie ma bardzo pozytywną aurę :)

Dokonałem dalszej części testów kamerki - wciąż jestem zadowolony, już drugi dzień :) Jednak posiadanie czegoś takiego na łbie daje sporo radochy, o której zapomniałem. Można dzięki niej uwiecznić choćby takie smaczki:

Oczywiście w realu tak panicznie to nie wyglądało :)

Jedyne na co narzekam w SJ4000 to bateria. Trzyma maks godzinę, czyli gorzej niż w starym GoPro. Ale główka pracuje i w internetach wyczytałem, iż jeden z głównych sklepów w Polsce prowadzących sprzedaż akcesoriów m.in. do SJCam znajduje się w Poznaniu, na ratajskim Osiedlu Orła Białego. Czyli: zadupie, ale bliskie zadupie :) Szybki telefon w celu upewnienia się czy da się bez wcześniejszego zamówienia zakupić na miejscu to, co potrzeba, i myk! Szybka akcja, korzystając z chwili spokoju w robocie zebrałem dupę w troki i pojechałem rowerem miejskim, czyli najszybciej jak się da. Za darmo. Bowiem dwa razy zmieniając sprzęt, czyli łącznie kręcąc trzema, zrobiłem jedenaście kilometrów z centrum i z powrotem (wyjątkowo dodaję tę liczbę do dzisiejszego ogólnego) nie wydając na to ani złotówki. Część z oszczędzonych kilku złotych za paczkomat została w mojej kieszeni, a część wylądowała w kapeluszu pewnego żebrzącego pana z pieskiem. Bo dziś (w sumie jak co dzień) psy mają u mnie same plusy :) A cała wyprawa była po zastępczą baterię, która kosztowała mnie całe 24 PLN. Mamusiu, jak ja kocham chińskie standardy cenowe! :P

Tak sobie jadąc cieszyłem się, że wyjątkowo nie miałem problemów ani z wypięciem, ani z wpięciem, ani ze stanem technicznym rowerów miejskich. Nawet zacząłem już wierzyć, że stał się cud i nadają się one do jazdy, gdy nagle na Moście Przemysła I przyuważyłem... :)

Glut kamerotestowy

Środa, 24 maja 2017 · dodano: 24.05.2017 | Komentarze 12

Pogoda zbiesiła się kompletnie. Jedyne na co było mnie stać rowerowego w dniu dzisiejszym to mały mikroglut, wykonany crossem pomiędzy jednym deszczem a drugim. Zresztą to "pomiędzy" zahacza o ostatnią ćwiartkę w prawie ulewie, więc formalnie nie spełnia warunków konkursu :)

Kręciłem głównie miastem, bo wiało, nie, przepraszam, nie wiało - wichurowało z północnego zachodu, więc zaliczyłem rundkę przez Górczyn, Bułgarską, Bukowską do Wysogotowa, tam skręt na Skórzewo i powrót przez Junikowo oraz ponownie Górczyn do domu. Momentami wiatr przestawiał minie na pas obok, ale to już jest takim standardem, że nawet się tym nie przejmowałem.

A wypadu nie mogłem odpuścić, nawet w tak skromnej wersji, gdyż chciałem wstępnie przetestować nowy nabytek. Tu krótki wstęp: pomny problemów, jakie bikestatowicz Bobiko miał z pękającymi samoistnie szkłem i obudową w Xiaoyi Yi Action 2 (jak to do cholery zapamiętać?), a w sumie to najbardziej z ich serwisem, postanowiłem nabyć sobie również chińszczyznę, ale dużo tańszą, W razie "w" wtedy łatwiej przeboleć stratę. Jako że moje dogorywające już powoli GoPro 2 jest baaaaardzo stare jak na sprzęt elektroniczny w tych czasach (coś około pięciu lat), a ja nie potrzebowałem fajerwerków i wodotrysków, wziąłem pod lupę skromny model o nazwie SJCam SJ4000. Decyzja o zakupie dojrzewała u mnie długo - jakieś 20 minut :) W końcu została podjęta, po analizie opinii w necie. Wziąłem "po kosztach" model bez wifi, bez bluetooth, bez 4K, bo to mi do szczęścia nie jest niezbędne, za to nagrywające w Full HD (to oczywiście mus) i z wodoodporną obudową. Cena - nieco poniżej trzech stówek. Wygląda toto tak jak poniżej, czyli w sumie tak samo jak wszystkie inne ;)

Najfajniejszym co mi się mogło trafić była zawartość pudełka. Około dziesięciu różnych mocowań, do tego pasujących również do GoPro... poezja :) Co dla mnie ważne - oprócz wodoszczelnej obudowy dodano jeszcze to, co na fotce otacza samą kamerkę, czyli leciutkie mocowanie na śrubę. Jest to o tyle istotne, że ta pierwsza jest dość ciężka, a ta druga powoduje, że sprzęt przyczepiony do kasku nie jest już taki upierdliwy, choć niewodoodporny, o czym dobitnie przekonałem się dziś, pod koniec jazdy będąc zmuszonym do schowania kamerki do kieszeni :)

No i powiem szczerze - póki co jestem mega zadowolony z zakupu. Jakość nagrań jest bardzo dobra, o dziwo stabilizacja jest podobna jak w starszych GoPro, przy niższej wadze. Jedyne moje zastrzeżenie to mikra bateria (900 mAh), ale raz, że nie jestem pewien czy doładowałem ją wczoraj do końca, dwa - można za jakieś groszki kupić zapasową, bo SJCam przewidziało jej wymienność. Spoko rozwiązanie. Generalnie po tej godzince zabawy miałem tylko jedną kreskę, mimo że nie nagrywałem non stop. Kwestia do dalszego testowania.

Kilka print screenów z dzisiejszej walki prowadzonej w ciężkich warunkach jeśli chodzi o oświetlenie, obrazujące mam nadzieję jakość nagrań. Ostatni, gdy już zaczynało lać.




Podsumowując: pierwszy test wyszedł jak najbardziej na TAK. W relatywnie niskiej cenie mam to, czego potrzebuję, co prawda za wifi/bluetooth bym się nie obraził, ale bez tego da się żyć, a przynajmniej przeżyłem dotychczasowe przygody z poprzedniczką. Cóż, niewykluczone, że owa chińszczyzna pewnego dnia mi wybuchnie na kasku, a ja zostanę oskarżony o międzynarodowy terroryzm i mianują mnie jakimś kretyńskim męczennikiem, ale... cóż, raz się żyje. Bum! :)

Oh Man...

Wtorek, 23 maja 2017 · dodano: 23.05.2017 | Komentarze 8

Najpierw o trasie: z Dębca przez Luboń, Puszczykowo, Mosinę, Rogalinek, Wiórek, Babki, Daszewice, Kamionki, Koninko, Krzesiny, a końcówka przez Starołękę. Kij z tym, że była ona zagmatwana i logiczna niczym Festiwal w Opolu w Kielcach, ale wystarczyłoby ją przejechać w odwrotnym kierunku i miałbym nie tylko wiatr w 100% w plecy, ale i pewnie bym uszczknął jakiegoś KOM-a. A tak... standardowo - wmordewind przechodził w ryjowind, a czasem nawet w pyskowind. Jednak hitem była sytuacja w okolicach Minikowa, gdy walcząc z wiatrem przyuważyłem, że jadący z naprzeciwka rowerzysta... robi to samo, co wynikało z jego ruchów i zacięcia na twarzy. Tego jeszcze nie grali :)

A tak poza tym to sympatycznie się kręciło. Nie brakowało oczywiście imbecyli, dla których podwójna ciągła to oznaczenie zachęty do wyprzedzania na trzeciego, ale przecież w tym kraju to widok znany i klasyczny niczym bocian na wiosnę. Za to słynna (mam nadzieję, bo poświęciłem jej już z setkę wpisów) ulica Starołęcka zyskała dziś nową atrakcję. Mam postulat, żeby regularnie robić na niej zawody parkourowców, choć pewnie zagrożenie by było za duże, bo tego, co tu się może jeszcze zdarzyć ludzki mózg nie przewidzi :)

PS. dla tych spoza Poznania - cała szerokość mega obleganej Starołęckiej to przestrzeń między prawym bokiem niebieskiego auta i lewym reflektorem MAN-a.

Prawie że żabity

Poniedziałek, 22 maja 2017 · dodano: 22.05.2017 | Komentarze 7

Jakby co - nie ma literówki w tytule. Nie tyle dziś o mało co nie zostałem zabity, a żabity. Bowiem niedługo po starcie, na ulicy Jesionowej, prawie zrobił ze mnie miazgę wyjeżdżający z bocznej pracownik Żabki, w odblaskowym zielonym wozie. W reakcji usłyszał ode mnie sporą dawkę mało kulturalnego kłapania dziobem (styl bociana), ale chyba - nomen omen - skumał, bo po chwili grzecznie przeprosił. Choć tyle.

W ogóle to dziś miałem twarde zderzenie z roboczą rzeczywistością. Jechałem na północ, przez całe miasto, więc najpierw zaliczyłem wszystkie możliwe czerwone światła, a następnie zakwitłem przed zamkniętym przejazdem kolejowym na Golęcinie. To chyba zresztą była już faza późnego kwitnienia, bo dróżnik widocznie zaniemógł na dłużej w toalecie, gdyż korek łącznie w obie strony miał dwa kilometry (patrzyłem na licznik). A w Kiekrzu, do którego dotarłem przez Strzeszyn, sportem regionalnym stało się ostatnio transportowanie czterech liter samochodem między jednym sklepem a drugim, położonym po przeciwnej stronie ulicy, więc i tam było sympatycznie. Odżyłem dopiero za zakrętem na Rogierówko, potem przeżyłem katusze na DDR-kach w Sadach oraz Lusówku, by pod koniec już walczyć głównie z wiatrem, który jak zwykle zmieniał kierunek wraz ze mną, oraz kolejnym etapem rozpierduchy w Plewiskach.

No, to wiem, że żyję po tych czterech dniach wolności :) Nie ma to jak wylądować twardo tyłkiem na ziemi, gdy było się bliżej chmur. 

PS. W górach aż tak nie wiało jak tu. Zaczynam się coraz bardziej utwierdzać w jakimś wietrznym spisku, który ktoś złośliwie zesłał mi na te tereny.