Drapanoc

Piątek, 31 lipca 2020 · dodano: 31.07.2020 | Komentarze 16

Czy ja ostatnio narzekałem na niewyspanie? Jeśli tak, to nie wiem, co mam dziś napisać. Powodem była Kropa, która od wczoraj zaczęła drapać się niemiłosiernie i tak zapamiętale, że nie dało jej się oderwać od tej czynności. Biedny pies przestawał na chwilę, żeby po chwili znów zacząć, a noc niczego nie zmieniła. Nie pomogło wieczorne zmęczenie rzucaniem kijka oraz inne standardowe metody walki z jej ADHD - nie mogła znaleźć sobie miejsca, ewidentnie cierpiąc. A my z nią. Finalnie sytuacja się w miarę ustabilizowała gdzieś nad ranem, więc snu zaznałem może ze dwie czy trzy godziny. 

Zwlokłem się koło siódmej, żeby jeszcze po rowerze, a przed pracą, zdążyć wpaść do weterynarza. Jak to w przypadku zwierzęcego drapania, diagnoza nie jest łatwa. Oczywiście odpadły pchły i inne insekty, bo co miesiąc jest zabezpieczana odpowiednimi środkami. Stanęło albo na alergii (najbardziej prawdopodobne), albo na czymś skórnym. Póki co dostała zastrzyk, mamy obserwować i jakby nie było poprawy, jutro ponowna wizyta.

Ten przydługi wstęp był po to, żeby zrozumieć, iż walczyć to ja dziś zamiaru nie miałem. Przedreptałem rowerowo swoje, powkurzałem się na wciąż paskudny wiatr i wróciłem do domu, robiąc kółeczko z Poznania przez Plewiska, Gołuski, Palędzie, Dopiewiec, Dopiewo, Fiałkowo, Więckowice, Sierosław, Zakrzewo i Plewiska do Poznania. TUTAJ (będzie) Relive.

Przy kultowej stacji naprawy i rekonstrukcji pojazdów w Fiałkowie tym razem nie zatrzymałem się obok "Poznania Głównego", a przy kadłubku. Nie Wincentym, nie Tupolewie, a jakims innym trupie w stanie opłakanym. On chyba nieprędko doczeka się renowacji :)


Kawałek dalej, w Więckowicach, zauważyłem, że kaczy domek jednak jest używany. Wygląda to jak nowa, lepsza Nowogrodzka. Tu też jest sporo guana :)

Była jeszcze ekipa od robienia na drutach...

...oraz bociania sesja. Ten tu ewidentnie wybiera się na baloty...

...ten ma niezły odlot...

...tu wyróżnia się mistrz drugiego planu...

...a tu mamy chyba idealne podsumowanie ostatniej doby :/

Na koniec wątek piłkarski. Warta Poznań gra dziś późnym popołudniem baraż o awans do Ekstraklasy z Radomiakiem. Wiem, nie jest to finał Ligi Mistrzów, ale trzymam kciuki za "moich" Zielonych, bo chciałbym za rok zobaczyć derby Poznania na Bułgarskiej :) Szanse są małe, ale cóż, zobaczymy.


Dystans zawiera dojazd do pracy.

EDIT: A jednak się udało :) 2:0 i Warta w Ekstraklasie. Będą derby Poznania, co prawda pewnie jedne z nich zapewne w... Grodzisku, bo kurnik na Drodze Dębińskiej się nie nadaje na ten poziom, a Lech nie lubi się dzielić (nie)swoim stadionem, ale zawsze :)

Mufloniasto!

Czwartek, 30 lipca 2020 · dodano: 30.07.2020 | Komentarze 14

To, jak mi się dziś nie chciało wstawać, można porównać tylko do tego, jak bardzo nie chciało mi się wstawać na przykład... wczoraj :) I przedwczoraj i wiele, wiele razy wcześniej. No ale trzeba, rower sam nie pojeździ, a i ja do pracy nie zostanę teleportowany. Jakoś się udało.

Generalnie warto było, choć się nie zapowiadało. Wciąż wiało koszmarnie, więc zamiast walczyć, jedynie człapałem zniechęcony, ziewając i podsypiając po drodze.

Duło z zachodu, więc jak zwykle udałem się na pustynne rubieże, z Dębca przez Luboń, Łęczycę, Wiry, Komorniki, Szreniawę, Rosnowo, Chomęcice, Konarzewo i Trzcielin, gdzie miała nastąpić nawrotka. Nastąpiła, ale zanim do tego doszło, po raz kolejny opadła mi szczena z wrażenia. Powód? Z tytułu dość łatwo się domyśleć: znów spotkałem muflony! Znów, gdyż w maju tego roku przecierałem oczy ze zdumienia na widok trzech, dziś za to trafiło mi się całe stado! :) Co prawda znów bardzo daleko na polu, znów ledwo je dojrzałem i ledwo złapał je zoom w aparacie, ale i tak doznanie było niemalże mistyczne. Oto probka:




Około dziesięciu sztuk tych pięknych górskich owiec, żyjących na wolności pod Poznaniem - tego się nie zapomina :) Były bardzo czujne, raz uciekały, raz stawały, żeby mi się przyjrzeć, więc porobiłem tylko kilka słabych fotek (jak ja żałowałem, że nie mam przy sobie jakiegoś wielgachnego sprzętu z obiektywem!) i żeby ich nie stresować ruszyłem dalej. Warto było wyściubić nos z domu, zdecydowanie.

Powrót już bez porównywalnych atrakcji, przez Dopiewo, Dopiewiec, Palędzie, Gołuski i Plewiska do Poznania. TUTAJ Relive.

A początkowo było tak nudno, że bohaterem miało zostać jabłuszko, strasznie kwaśne, spod napotkanej jabłonki. Na szczęście zdarzył się ciekawszy temat :)



Dystans zawiera dojazd Czarnuchem do pracy.

Jest kuper

Środa, 29 lipca 2020 · dodano: 29.07.2020 | Komentarze 14

Idzie jesień, widać to na polach i czuć w prędkości oraz upierdliwości wiatru. Wiem, trochę za szybko skazuję nas na listopadowe upierdliwości, ale trzeba powoli się psychicznie przygotowywać :)

Wiatr naprawdę był dzisiaj paskudny - mocny, wmordewindowy, w stu procentach uprzykrzający życie i zniechęcający do jakiejkolwiek walki. Więc ją po prostu odpuściłem. Za to temperatura była spoko, więc chociaż jeden plus znaleziony.

Trasa niby stała, ale w środku lekko kombinowana: Poznań - Luboń - Łęczyca - Wiry - Komorniki - Rosnowo - Chomęcice - Konarzewo - Dopiewo - Trzcielin - Konarzewo - Dopiewiec - Palędzie - Gołuski - Plewiska - Poznań. Wyszła z tego zmutowana rybka albo tak samo zdeformowany ptaszek.



Jak wdać nudy :) Jedyną atrakcją było podpatrywanie przez chwilę młodych bocianów, w pozach:

a) żreeeeeeećććććć!!!;

b) widzę cię, dziwny człowieczku w kasku, tam na dole;

c) droga ludzkości, mam ciebie dokładnie tu. O tu :)

Generalnie: jest kuper! :)

Dystans zawiera dojazd do pracy.

Piknik pod "Dobrą Zmianą"

Wtorek, 28 lipca 2020 · dodano: 28.07.2020 | Komentarze 8

Ciężki był dzisiejszy wypad. Tak jak wczoraj wiatr atakował z każdej strony, ale z minimalną mocą, tak dziś czynił to samo, ale z przytupem. A ja walczyć z wiatrakami nie zamierzałem, więc gdy po kolejnej nawrotce znów poczułem wmordewind, olałem temat i włączyłem tempo ślimak+. A co, stać mnie.

Miało duć z południowego wschodu, a było jak powyżej :) Trasa to najbardziej klasyczny z klasycznych "muminek": Dębiec - Las Dębiński - Starołęka - Minikowo - Krzesiny - Jaryszki - Krzesiny - Sypniewo - Głuszyna - Babki - Czapury - Wiórek - Sasinowo - Rogalinek - Mosina - Puszczykowo - Łęczyca - Luboń - Poznań. TU Relive.

Skoro padło magiczne słowo Babki, to nie mogłem sobie odmówić przykrości "podziwiania" tego, co zostało z lasów tego Nadleśnictwa, robiąc sobie krótki tytułowy piknik pod "Dobrą Zmianą". Zatrzymałem się, zaparkowałem rower, wypiłem łyk izotonika i zakląłem siarczyście, zresztą jak ostatnio tam. Gnoje i mendy - tyle po raz kolejny mogę napisać.


Aktualnie wyższa od tego, co rzeźnicy zwani leśnikami po sobie pozostawiają, jest rosnąca na polach kukurydza. Co za czasy.

Na rondzie w Minikowie się zakręciłem. To znaczy zrobiłem po nim dwa kółka. Czemu? Bo na środku zauważyłem leżące klucze, dość specyficzne. Cofnąłem się i zostawiłem je w pewnym ogólnodostępnym, dość intuicyjnym do poszukiwań przybytku obok - jakby ktoś zgubił i był w stanie udowodnić, że to jego, wskażę miejsce. Poszły zresztą ogłoszenia na nieformalnych grupach Dębca i Starołęki - może ktoś będzie miał szczęście i dostanie się do domu i zamknie auto :)

Jeszcze kącik przyrodnicy. Z bardzo daleka niewyraźny myszołów...

...muszy blok z podwójnym M-1 i pojedynczym M-2...

...oraz znalezione niedawno przez Kropę na Dębinie pisklę, ciężko określić czyje, choć prawdopodobnie kosa, bo te latały obok. W każdym razie zostawiliśmy w spokoju, mam nadzieję, że sobie poradziło.

Oddechowo

Poniedziałek, 27 lipca 2020 · dodano: 27.07.2020 | Komentarze 9

Po wczorajszym upalno-urwaniochmurowym dzionku, ten dzisiejszy był łatwiejszy do egzystencji, a co za tym idzie - rowerowania. Dało się oddychać, grzało, ale tak w granicach rozsądku, a i wiatr, oczywiście kręcący się wokół tak, by nie pomóc, specjalnie silnie nie wiał. Tragedii więc nie było.

Trasa zachodnia, klasyk, lecz wykonany odwrotnie: Poznań - Plewiska - Gołuski - Palędzie - Dopiewiec - Dopiewo - Fiałkowo - Więckowice - Sierosław - Zakrzewo - serwisówki - Plewsika - Poznań. TUTAJ Relive.

W okolicach Sierosławia wciąż wahadło, jakby jakaś bomba walnęła. Nawet nie wiem kiedy zrobiono tam rondo, jakby nie patrzeć na środku pustyni. Ciekawe, co to za inwestycja i czy do tej pory całkiem bezproblemowy do przejechania odcinek 307-ki zamieni się w zakorkowany koszmar? Oto jest pytanie.

Na polach tymczasem już regularnie można spotkać podkład pod przyszłe dożynkowe dzieła :)


Przy serwisówkach znów latał mi nad łbem bocian. Dobrego zdjęcia zrobić nie zdążyłem, a na tym wygląda jakby chciał zafundować przerwę w dostawach energii, przecinając dziobem druty :)

A ptaszek na dziś to wrona siwa, uchwycona przed pracą. Mam pod domem niezłe ich zgrupowanie,więcej jest chyba tylko srok i gawronów, z którymi te raz się kłócą, raz współpracują. Cwane te ptaszyska żrą co popadnie (jak ludzie), również padlinę (jak ludzie), a otwarty śmietnik to dla nich raj. Ich krakanie jest niesamowite, szczególnie jesienią, gdy szybko robi się ciemno, co tworzy klimat jak z horrorku :)

Dystans zawiera dojazd do roboty.

Przed-nie-burz

Niedziela, 26 lipca 2020 · dodano: 26.07.2020 | Komentarze 14

Wróżki od pogody na popołudnie zapowiadały coś na kształt końca świata. Spoko, mi to tam nie przeszkadzało, byle zdążyć pojeździć przed spodziewaną likwidacją tego łez padołu za pomocą burzy. Udało się :) Finalnie spodziewanych wyładowań atmosferycznych nie było, co nie oznacza, że nie miałem bliższego spotkania z deszczem, ale o tym później.

Najpierw o rowerze. Tu udało się plan wykonać w warunkach nawet aż za bardzo suchych, wręcz upalnych. Wpadło znana i lubiana (przeze mnie) wisielcza pętelka: Poznań - Luboń - Łęczyca - Mosina - Sowiniec - Baranówko - Żabno - Żabinko - Mosina - Puszczykowo - Łęczyca - Wiry - Luboń - Poznań.

Skoro jechałem przez okolice Rogalińskiego Parku Krajobrazowego, nie mogłem się nie zatrzymać i nie sztachnąć zielenią. Oraz innymi barwami przy okazji :)





Oj, zimą będę za tym tęsknił. W sumie już tęsknię :)

Jechało się ciężko - to nie moje temperatury, a wiatr współpracować nie chciał. Udało się jednak jakoś uzyskać wynik na granicy przyzwoitości. Nie pomagał też opisywany już obowiązkowy spacerek na granicy Mosiny i Sowińca.

A po południu trzeba było wybiegać psa. Myślałem, że zdążę przed naciągającymi chmurami, ale dokładnie gdy zameldowaliśmy się na Dębinie, nastąpiło urwanie chmury. Efekt? Szybka ewakuacja. Kijek mimo to na sekundę nie został wypuszczony :)

Kropie było mało, więc wieczorem nastąpiła powtórka, już w normalnych warunkach. Łącznie wyszło ponad 10 kilometrów, udało się też "upolować" w trawie panią kosową....

...oraz pana (lub panią) dzięciołka.

Z ukosa

Sobota, 25 lipca 2020 · dodano: 25.07.2020 | Komentarze 9

Kwestie rowerowe dzisiaj skromne. bo tak trasa, jak i warunki nijakie. Zaliczone kilkanaście kilometrów po mieście to żadna przyjemność (z Dębca przez Górczyn, Grunwald, Jeżyce i Golęcin), czerwonego światła mimo soboty sporo, tak samo jak ruchu samochodowo-rowerowego na kolejnym odcinku (Strzeszyn - Psarskie - Kierz). Luźniej zrobiło się dopiero w Rogierówku, z którego przez Kobylniki, Sady, Swadzim, Batorowo, Lusowo, Zakrzewo i Plewiska dotarłem do Poznania, ale za to to, na co liczyłem, czyli wiatr w plecy, się nie pojawił (swój limit szczęścia wykorzystałem wczoraj), więc wynik dość średni. No ale pięć dych wpadło (TUTAJ Relive) - dzionek można było uznać za odbyty ;)

Brakowało nawet motywów do zdjęć. Sytuację jako tako uratowały żurawie, na arcypolskim tle, czyli ambony. Niestety, były bardzo daleko, więc jakość słabiutka.

Zatrzymałem się w Kobylnikach, żeby w końcu zrobić fotę pewnego trupa. Żółtych blach już chyba raczej nie dostanie :)


Tyle z dwukołowych wątpliwych atrakcji :) Na szczęście po południu pies doczekał się w końcu porządnego wybiegania (cały tydzień był pracujący), więc była okazja do rekonesansu Dębiny. Kilka fotek wpadło, oto część z nich. Tu Kropa szuka żaby (pojawiła się na chwilę, ale tym razem nie chciała współpracować i uciekła)...

...gdy nad głową coś ruszało śmigłami...

...a na Warcie pływały radiowozy :) I nie tylko.


Mnie natomiast najbardziej urzekł kos, który zerkał na mnie zdecydowanie z ukosa :)

To wbrew pozorom też on, tylko w trakcie suszenia piórek. Trzeba mi wierzyć na słowo :)

S(ar)ennie

Piątek, 24 lipca 2020 · dodano: 24.07.2020 | Komentarze 13

Miło mi jest oświadczyć, że po miesiącach poniżeń, walki z wiecznym wmordewindem, wkurzania się na niesprawiedliwość dziejową, marną ludzką egzystencję i odczuwania bólu istnienia, dzisiaj w końcu, po raz pierwszy od niepamiętnych czasów, trafił mi się SPRAWIEDLIWY wiatr. Czyli taki, który wieje w pysk w jedną stronę, a pomaga w drugą. Do tego z południa, czyli z kierunku, który lubię i szanuję wielce, gdyż prócz Lubonia i Mosiny nie ma wąskich gardeł (te oczywiście były i skopały wynik) oraz konieczności pchania się przez cały Poznań. Cóż mogę napisać w tym wyjątkowym momencie? Po prostu dziękuję i padam do nóżek :)

Może była to jakaś rekompensata za niewyspanie? Bowiem nie dane mi było odespać tego, co należne - bowiem Kropa przez połowę nocy polowała na muchę, bezskutecznie. Prócz tego, że budziła nas co chwilę. 

Trasa: Poznań - Luboń - Łęczyca - Puszczykowo - Mosina - Sowiniec - Baranowo - Żabno - Żabinko - Mosna - Puszczykowo - Łęczyca - Luboń - Poznań, dokładnie tak jak na Relive.

Ważne info dla miłośników tej wariacji - odcinek przy wyjeździe z Mosiny do Sowińca jest nieprzejezdny. Rozkopane na całego, zakaz wjazdu, zorganizowany objazd przez dziurawą piaskową drogę. Wybrałem spacer chodnikiem, a na pytanie, jak długo potrwa rozpierducha, otrzymałem odpowiedź "łoooo, lepiej nie pytać". Super :/ Wielka szkoda, bo to jedne z moich ulubionych terenów, na co potwierdzenie otrzymałem również dzisiaj. Najpierw przeleciała mi przed nosem jedna sarna, więc dałem po hamulcach, żeby uchwycić chociaż jej tylne kopyta. Finalnie udało się dwie w całej okazałości, jedną z zooma, nawet w pozycji "na kleszcza"...


...a drugą niemal pysk w pysk, bo gapa się cofnęła, myśląc, że już pojechałem. Nie wiem, kto był bardziej zaskoczony :)


Popatrzyłem sobie w te niewinne ślepia, spojrzałem na grację ruchów i od razu myśli poleciały mi w kierunku rzeźników, czyli myśliwych. Jakim trzeba być mentalnym zwyrolem, żeby z własnej woli wybierać sobie pasję polegająca na mordowaniu niewinnych zwierząt, które jedyne czego pragną, to mieć święty spokój? Jak trzeba mieć nasrane we łbie, żeby się tym szczycić i uznawać to za sport? Tego nigdy nie ogarnę. A skoro jesteśmy przy temacie, to tutaj link do wywiadu z pewnym tłuścioszkiem, któremu pomyliły się ambony. Warto posłuchać "argumentów" za "pozyskaniem", czynieniem sobie ziemi poddanej i tym, że cierpienie jest częścią życia, a w sumie to ludzie odczuwają je bardziej, więc o co chodzi? Normalnie etiuda bezmózgowia.

Jeszcze tylko obowiązkowa fota z rowerem...

...info, że znów do pracy na dwóch kółkach, i można kończyć wpis :)

Owocowo

Czwartek, 23 lipca 2020 · dodano: 23.07.2020 | Komentarze 10

Nie ma (wyjątkowo) się co rozpisywać, bo... mi się (wyjątkowo) nie chce :) Nastąpiła dziś szybka (choć w sumie dość wolna) wizyta na owocowej plaży w Zborowie. Miejsce to, już kilkukrotnie tu omawiane, cenię sobie za ciszę, spokój, małą ilość robactwa (tego ludzkiego), a do tego czystą i ciepłą wodę. Normalnie miejsce idealne. 

Trasa to prawie w tę i z powrotem, choć nie do końca, bo w jedną stronę jechałem w wersji: Poznań - Plewiska - Gołuski - Palędzie - Dopiewo - Dopiewiec - Zborowo, a podczas powrotu zrobiłem brzuszek (niech to się tylko niepoprawnie nie kojarzy), poszerzając o  Głuchowo i Komorniki. TUTAJ Relive.

Nie wiało mocno, ale też pomagać nie chciało. Więc troszkę do przyzwoitej średniej zabrakło. Chęci do walki również :)

Gdy dotarłem do celu, nie zmieniłem o nim zdania - zaledwie kilka osób, parę namiotów i kempingów. Błogość. I owocki, oczywiście ;)






Po terenie kręcił się groźny drapieżnik, nad wyraz ostrożny. Podejść się go nie dało, bo czujny wielce, zasłużył więc tylko na niewyraźną fotę z daleka. 

Przygód brak, ani nikt nie chciał mnie zabić, ani ja nie miałem okazji na nieplanowane samobójstwo na jakiejś dziurze, tak jak choćby wczoraj. Nuuuuda :)

Dystans z dojazdem do pracy.

Tańcząc w pionie

Środa, 22 lipca 2020 · dodano: 22.07.2020 | Komentarze 15

Fajna temperatura, niefajny wiaterek - ot, mój typowy sympatyczno-upierdliwy poranek przedpracowy. Wyruszyłem mega zaspany, ale już na pierwszym kilometrze się zagapiłem i wpadłem w małą, ale skuteczną dziurę w jezdni na ulicy Opolskiej. Koło mi wybiło, ja nagle znalazłem się gdzieś w okolicach środka drogi (na szczęście nic za mną nie jechało), gleba była blisko, ale jakoś udało mi się zatańczyć i utrzymać pion. Wężykiem, bo wężykiem, ale jednak. Skuteczniejszej pobudki nie mogłem sobie zażyczyć :)

Dzisiejsza trasa to północno-zachodnia walka z podmuchami, przegrana: Poznań - Plewiska - Zakrzewo - Sierosław - Lusówko - Lusowo - Batorowo - Wysogotow - Skórzewo - Plewiska - Poznań.

Prócz gazeciarzy i wspomnianego drogowego wężyka, przygód i motywów do uwiecznienia zabrakło. Będą więc konie :) Piękne, zadbane, ze stajni w Lusowie. Lekko dokarmiłem, ale tym razem na odległość, bo trawki z ręki jeść nie chciały.



Udało się nawet spojrzeć w oczy. Proszę słonia... to znaczy konia :)

Jednak wpis bez motywu roweru nie byłby wpisem, więc symbolicznie T-rek(s) na tle plaży w Lusowie...

...oraz figurka przy tamtejszym OSP. Święty Florian zapewne zapłakał, jak zobaczył :)

Dojazd do pracy na Czarnuchu.