Sobota

Niedziela, 17 września 2017 · dodano: 17.09.2017 | Komentarze 12

Znów było całkiem fajnie pod względem pogody na rower. O dziwo, tylko dodam :) Generalnie gdyby nie w sumie połowa dystansu kręcona po mieście to byłoby nawet bardzo ok, ale czerwona fala swoje zrobiła - to, co nadrobiłem skopało się pod sam koniec. Wiatr - z północy w teorii, a z zachodu w praktyce - nie przeszkadzał za bardzo, co oczywiście nie jest jednoznaczne z tym, że pomagał. Co to, to nie ;)

Było wyjątkowo ciepło jak na ostatnie dni - siedemnaście stopni - dzięki czemu przypomniałem sobie jak się jeździ w zaledwie jednej warstwie ciuchów, do tego z zestawu "na krótko". Takie warunki powinny być przez cały okrągły rok, żadnych upałów i żadnych mrozów. Dobra, zejdźmy na ziemię - winter is coming.

Zrobiłem kółeczko z Dębca na Górczyn, potem wzdłuż Głogowskiej do Kaponiery, z niej zjazd w kierunku Sołacza, przez Piątkowo do Suchego Lasu, za Złotkowem skręt...

...i tą eską nad eską (o numerze jedenaście) lekko zakrzywiam czasoprzestrzeń, kompletnie olewając obowiązujący ustawowo dzień tygodnia, pojawiając się w Sobocie.

Mijam tamtejszy kościół, a w sumie chyba nawet sanktuarium, na zewnątrz którego "wierni" zajęci plotami między sobą "słuchali" mszy. Kieruję się na Rokietnicę, do której docieram pożerając peleton :)

Powrót przez Kiekrz, Starzyny, Kiekrz poznański, Słupską, Wolę, Grunwald i do domu. W sumie podczas całej drogi uratowałem życie jednej babci, próbującej wlecieć mi na czerwonym pod koła (użyłem komunikatu głosowego) oraz trzech Ukraińców (wiem, bo da się ich poznać po wyglądzie, a dodatkowo słyszałem ich "przepiękny" zaśpiew) - nie skasowałem dwóch na wiaduktowej DDR-ce w Suchym Lesie (też komunikat głosowy, a w sumie ryk, bo na zwyczajne odgłosy nie reagowali), jednego na wiaduktowej drodze już tylko rowerowej w Górczynie. Choć trzeba przyznać, że na nim pismo obrazkowe jest nie do ogarnięcia również dla polactwa.

Przyuważyłem też wzruszającą parę - stereotypowy Sebix (czapeczka, dresik) z Karyną (te legginsy.... oj, bolało) na spacerku. Z pociechą zapakowaną do wózka. I tu wspomniane wzruszenie - był on niebiesko-biały, z herbem Lecha. Jakby przyjmowano zakłady na temat pierwszych słów, które wypowie ów młody człowiek, to bym stawiał na coś w rodzaju "Legia to stara..." :)