YeahSień!

Piątek, 21 października 2016 · dodano: 21.10.2016 | Komentarze 6

Saga pod tytułem "jak zostałem stachanowcem" trwa. Każdy dzień siedzenia w robocie po dziesięć godzin jest rzeczą nienormalną i karygodną. ale raz na jakiś czas trzeba zacisnąć zęby. Pod koniec zmiany najlepiej na gardle jakiegoś osobnika :)

I po to właśnie jest mi to wstawanie o koszmarnej porze, czyli po (nie)ludzku w okolicach siódmej rano, żeby w ciągu pół godziny się ogarnąć, pokręcić swoje, wrócić, wykąpać i znaleźć się w pracy na jedenastą. Aktualnie wyglądam więc jak sfatygowane zombie bardziej niż na co dzień, ale za to mam później mniej morderczych instynktów.

Zwłaszcza gdy człowiek się zmobilizuje, przemilczy te pięć stopni na termometrze, narastający (ale niezbyt jeszcze silny) wiatr, ruszy w trasę i na takiej alejce w Łęczycy, podległej już pod Wielkopolski Park Narodowy, zobaczy witający go następujący widok...

...popłynie sobie z nieziemskim dźwiękiem opon (dziś szosowych) po kolorowym dywanie z liści... Wtedy przypomni sobie, że prawdziwe życie jest tu, a nie w jakichś korpościanach, kreujących swój własny, sztuczny i obleśny mikrokosmos, którego celem jest tylko jedno: kasa..

O, właśnie o tym sobie myślałem :) Tak mnie zmogło tymi barwami, że gdzieś miałem średnią, jak coś mnie urzekło to się zatrzymywałem, a jak urzekło i żal było się zatrzymywać to robiłem z rąsi:

Trasę zrobiłem w tę i we wte - z Dębca przez Luboń, Puszczykowo, Rogalinek, Rogalin i Świątniki do Mieczewa, gdzie zawróciłem. Tym razem ominąłem w dwu kierunkach Mosinę, bo jak się nasi spece remontowi z PKP za coś wezmą to robią to z takim zacięciem, że blokują na raz wszystkie możliwe drogi. Z dwóch zamkniętych wybrałem więc ten puszczykowski, bo przynajmniej nie trzeba latać po lasach, żeby go ominąć, a jedynie na prawie legalu da się przejść po kolana w błocie. SPA gratis, więc nawet się nie irytowałem za bardzo :)

Za to gdy centralnie przed pyskiem zamknął mi się szlaban na Dębcu i zakwitłem na dobre dziesięć minut, przepuszczając dwa pociągi, mając czas wyliczony co do nanosekundy, poczułem lekką nutkę irytacji. Tak, lekką nutkę. Przyroda jednak ma na człowieka zbawienny wpływ :)

Do pracy zdążyłem na styk, jaka pogoda będzie jutro nie wie właściwie nikt, za to dziesięć godzin "in da łork" niestety jest rzeczą pewną jak podatki, śmierć oraz putinowsko-tuskowy zamach na poległych w Smoleńsku oczami Antoniego.

Błotochwile

Czwartek, 20 października 2016 · dodano: 20.10.2016 | Komentarze 10

Dwa nienormalne dni (wolne+ładna pogoda) pod rząd to jak wiadomo rzecz zakrawająca na cud, a że w nie nie wierzę to się nie zawiodłem. Po genialnym wtorku przyszła deszczowa środa i w ten sposób zamiast cieszyć się z kolejnych jesiennych kaemów pociłem się na nijakim chomiku (34 km, średnia 33,2 km/h). Żal, choć z drugiej strony dzięki temu udało mi się znaleźć czas i stawić na umówionym w ostatniej chwili płatnym badaniu marketingowym w centrum. Chodzę na takie jeśli jest okazja i spełniam wymogi formalne, wcześniej umawiając się telefonicznie, ale tym razem okazało się, iż zaprosili o dwie osoby za dużo, więc za samo pojawienie się dostałem odszkodowanie w postaci kilkudziesięciu złotych. Zamiast spędzić na miejscu dwie godziny poseidziałem jakieś dziesięć minut, nie musiałem się wywlekać werbalnie i jeszcze mi zapłacili - żyć nie umierać. Proszę o mnie pamiętać dalej, szanowne firmy zajmujące się badaniami, polecam się na przyszłość za taką godzinówkę, a w sumie minutówkę :)

Za to dziś powrót do kieratu, do tego rozpocząłem w pracy chory kilkudniowy maraton po dziesięć godzin, przez co wstać musiałem przed siódmą, a wyruszyłem pół godziny później. Crossem, bo mimo że podobno nie miało to kropiło. Na szczęście w końcu przestało i mimo mokrych dróg udało mi się wykręcić, a w sumie wypełzać (już na lekkim rowerowym głodzie) swoje pięć dyszek. Wiało znów niestety ze wschodu, więc przedarłem się jakoś przez Starołękę, dotarłem do Głuszyny, Koninka, Gądek, skręciłem na Szczodrzykowo, Krzyżowniki, Tulce, Jaryszki i przez Krzesiny do domu. Z tym wyjątkiem, że mając lekką nadwyżkę wyrobioną na trasie zatrzymałem się na chwilę na Starołęckiej, popatrzyłem na kwitnący tam korek oraz pieszych czekających tylko, żeby wejść na jedną z milionów obecnych tam zebr dokładnie przed moimi kołami, powiedziałem coś mało parlamentarnie pod nosem i korzystając z czołgu, którym się poruszałem ostatni kawałek trasy pokonałem w uroczym błocku, najpierw przez kładkę nad Wartą, a później przez Las Dębiński. I to był najfajniejszy moment tej mojej powolnej, mokrej wycieczki.

Pogodowyśmienitość

Wtorek, 18 października 2016 · dodano: 18.10.2016 | Komentarze 9

Jak ja kocham wyjątki od reguły! A dziś taki się zdarzył - miałem dzień wolny i nie padało... Szok był tak wielki, że zatrzymał mnie w łóżku prawie do dziesiątej, z podświadomym podejrzeniem, że i tak lunie. Ale nie, wręcz przeciwnie, pogoda zrobiła się po prostu WYŚMIENITA. Tak, piszę to ja, naczelny maruda BS :) Nawet ruszyłem w afekcie bez śniadania, co uświadomiłem sobie gdzieś w połowie drogi, gdy zamiast dzwonka przy kierownicy mogłem ludzkość ostrzegać przed sobą burczeniem w brzuchu.

Niebo było zachmurzone, ale temperatura w okolicach 11-12 stopni plus słaby (!) wiatr z południa zrobiły mi zdecydowanie dobrze. Aż byłem zdziwiony, że nic mnie nie zwiewa z drogi, nic nie chlapie z kół, a nos nie zamarza. W tym wszystkim nawet luźno wziąłem na klatę lubońskie i mosińskie korki, bo tam się właśnie wybrałem, robiąc jeszcze kółko kawałek dalej, od Krosna do Żabna, Baranowa i Sowińca, przez co wleciało o dychę więcej kilometrów niż zazwyczaj. O "takom pogodem" walczylim! :)

Jak już byłem w Mosinie to wleciałem na rowerowe ploty do zaprzyjaźnionego sklepu, gdzie zeszło mi prawie pół godziny, bo przy okazji jeszcze starałem się pomóc rozkminić prawniczy bełkot co do jednego konsumenckiego zagadnienia. Ale kumpel, właściciel przybytku, jest już na granicy wiary w rodaków - co tylko potwierdza moje długoletnie obserwacje, że w narodzie mamy zbyt często wyłażący na wierzch gen gnoja, przez który dla własnego interesu naturalna się staje chęć odgryzienia jeśli nie całej pomocnej dłoni to przynajmniej ze dwóch palców. Smutne to. Mam nadzieję, że sytuacja skończy się pozytywne. Za to "ludzkim plusem" był sympatyczny kolarz, który wpadł zapytać o koła do szosy, zastanawiając się czy kupić jedno za 1300 czy komplet za 2400. W sumie on się już pewnie nie musi zastanawiać, pozostaje "tylko" przekonać żonę o konieczności zakupu. Powodzenia :)

Śniadanie zjadłem o... 14 :) A jutro ma podobno znów padać...

Stojołęcka

Poniedziałek, 17 października 2016 · dodano: 17.10.2016 | Komentarze 9

Dziś krótko i ekspresowo, bom styrany niczym górnik po wydobyciu. Ostatniej kropli z butelki. Dziewięć godzin mentalnego fedrowania, wyjątkowo z udziałem większościowym Polaków, zniszczyło mnie kompletnie, a że znaczna część moich rodaków to buce, chamy i imbecyle to tym bardziej wspieram czarny protest, bo złe geny zbyt szybko się przenoszą :) Ale przyznać trzeba, że największym bezmózgiem był dziś przedstawiciel Gruzji. Tam też niech protestują.

Co do roweru - nudzi mi się już pisanie o koszmarnym, wschodnim wietrze, niskiej temperaturze oraz generalnie masakrującej motywację do jazdy aurze. Więc nie napiszę. Wspomnie jedynie, że znów się nudziłem :) Kółeczko: Dębiec - Starołęka - Krzesiny - Jaryszki - Gądki - Szczodrzykowo - Krzyżowniki - Tulce - Żerniki - Krzesiny - Starołęka - Dębiec. O wyniku finalnym też nie mam zamiaru wspominać, dla komfortu psychicznego.

Ale wspomnę - a jak! - o Starołęckiej. Mojej, jak pewnie wiadomo, ukochanej i wielbionej ulicy. Oto widok z perspektywy "kawałek za zajezdnią", a przede mną jeszcze półtora kilometra do ronda, które aktualnie postanowiło być odświeżone w temacie trakcji. To, czego nie widać to sznur samochodów stojących w korku, ciągnącego się aż do kolejnego ronda. Samochodów z naprzeciwka, przez które nawet nie mogłem zjechać na chodnik. Torowiska dla tramwajów, też zresztą zablokowanych, przez które nie mogłem wyprzedzać z prawej. Taka sytuacja będzie tu do listopada. Chyba zacznę jeździć autostradą :)

Wolno-ć Tomku... :)

Niedziela, 16 października 2016 · dodano: 16.10.2016 | Komentarze 9

Dziś we wpisie może pojawić się masa błędów, sorry, ale jestem po upojnych dziewięciu godzinach w robocie, mając koło siebie jedynie dwóch "świeżych" pracowników. Na koniec mogłem sobie wystawić dyplom w kategorii "przedszkolanka roku", no ale nie ma siły - potrzebujemy nowych rąk do pracy, bo giniemy czasowo. Plus jest taki, że w pewnym momencie w miarę zatrybiło i mogłem pracować na dwie, a nie na sześć rąk. Teraz będzie już tylko lepiej, mam nadzieję :)

W związku z powyższym musiałem też wstać wcześniej i wcześniej niż grafikowo być na miejscu.

Musiałem nie oznacza, że wstałem i że byłem :)

Jak już to się udało (wstać) to stwierdziłem, że przyjść później niż zamierzałem, ale wcześniej niż powinienem to nie spóźnienie, a nadgorliwość... :) ...więc i na rower starczy mi czasu. A że znów w nocy padało to dla wykazania swojego ślimakowatego dziś podejścia do życia osiodłałem crossa i w okolicach wpół do dziewiątej już kręciłem, na szczęście niedzielnie pustymi ulicami Poznania. Mokre drogi nie zachęcały do szaleństw, mi się nie chciało ich robić, więc spokojnym tempem (już chyba do niego naprawdę dojrzałem) zrobiłem kółeczko "PL" z Dębca przez Chwaliszewo, Maltę, Antoninek, Swarzędz, Paczkowo, Siekierki, Gowarzewo, Tulce, Jaryszki, Krzesiny oraz Starołęcką znów na Dębiec. Wiało chwilami tak, że pokonując co większe kałuże czułem się jakbym surfował na desce, a nie jechał rowerem. Do tego temperatura oscylowała w okolicach pięciu stopni, a połowę drogi mżyło. Taki mamy standard tego cholernego października a.d. 2016. Wciąż wina Tuska? :)

Na Jana Pawła ukłuła mnie prawie do ślepoty ukończona w jakichś 98% bryła Posnanii (lub PosRanii), otwieranej za kilka dni kolejnej shit-galerii, która - gdy już nastąpi ten przykry moment - przypieczętuje fakt, że Poznań stanie się największą kloaką w kraju pod względem zagęszczenia klocków tego typu na mieszkańca. Nawet Warszawa zostanie w tyle. Grobelny pewnie uśmiecha się zza politycznego grobu ;/

W robocie i tak byłem wcześniej. Jestem sobą przerażony.

Audiobookowa żałoba

Sobota, 15 października 2016 · dodano: 15.10.2016 | Komentarze 5

Dziś pogoda zafundowała mi niemal całkowite CTRL+C oraz CTRL+V z wczoraj. Znów wiało ze wschodu, chyba nawet jeszcze mocniej, wciąż (hip hip...) nie padało, choć na starcie było o kilka stopni cieplej (czyli plusowy plus). Lekko zmęczony kręceniem wciąż w jednym kierunku z małymi wariacjami, tym razem postanowiłem najpierw pojechać na południowy zachód do Mosiny, a potem dopiero centralnie pod powiew, czyli do Rogalinka, Rogalina, Świątnik i Mieczewa, gdzie zawróciłem.

Nie było dziś łatwo, oj nie było. Nie tylko pod względem pogodowym. Jak zwykle zakwitłem w Luboniu, i to dwukrotnie, bo tamtejsze dylematy moralne (galeria, McDonald's, Netto/Biedronka czy outlet) trwają od rana do zaawansowanego czasu po południu, a w Mosinie zostałem zaskoczony (z tego co widziałem nie tylko ja) po raz kolejny remontem i zamkniętym dla ruchu przejazdem kolejowym, przez co do "treningu" rowerowego miałem dziś dołączony spacer, wspinaczkę oraz dźwiganie nie-ciężarów. Zresztą wracając, pomny nauczki postanowiłem przejechać objazdem przez Puszczykowo, który gdy się skończył zadziwił mnie po raz kolejny tego dnia widokiem... remontu i zamkniętego dla ruchu przejazdu kolejowego. Czekała mnie powtórka z rozrywki, choć już w ciut bardziej cywilizowanych warunkach, bo blisko stacji. Mają rozmach, s..., eee, kolejarze :) Po tych atrakcjach straciłem całkowicie serce do szybkiej jazdy i pedałowałem sobie iście rekreacyjnie.

Niestety skończyły mi się już audiobookowe zapasy Sapkowskiego. I jest ból :( Dawkowałem sobie "Wiedźmina" jak doświadczony ćpun ziarenka maku, ale i tak nastąpił koniec, czyli zabrzmiały ostatnie zdania w "Sezonie burz". Przesłuchanie wszystkich tomów zajęło mi ponad pięć miesięcy, a bohaterowie sagi towarzyszyli mi przez całe wakacje i spory kawałek jesieni. Jeśli dołączyć do tego "Trylogię husycką" to rok 2016 mogę oficjalnie uznać u siebie za rok Sapkowskiego. A że ostatnia wspomniana pozycja plus dwie  "wiedźmińskie" były genialnie nagranymi słuchowiskami to moja żałoba jest nie do opisania i aktualnie rozważam czy dać na sobie wykonać późną aborcję (póki jeszcze jakąkolwiek można) czy poprzestanę na klasycznym podcięciu żył :)

A tak wyglądają smakowite książki w trakcie przerabiania ich z formy doocznej na douszną:

Szosopowrót

Piątek, 14 października 2016 · dodano: 14.10.2016 | Komentarze 3

Lato zawitało pełną gębą. Trzy stopnie (na plusie) w momencie wyjazdu, trzy kolejne na mecie... Jest godnie. Ale za to już nie padało i w końcu mogłem, po jakimś tygodniu przerwy, znów usiąść na szosowym siodełku. Ja tam się cieszę, moje cztery litery mniej, rozwydrzone po kilku dniach komfortu na crossowym siedzisku. No ale w końcu nie można pozwolić, żeby człowiekiem rządziła d...uma :)

Nie odpuścił za to zimny wschodni wiatr, wiejący dziś pomiędzy 20-30 km/h, Przyznać trzeba, że w drodze powrotnej z trasy: Dębiec - Starołęka - Krzesiny - Jaryszki - Gądki - Szczodrzykowo - Krzyżowniki - Tulce - Żerniki - Krzesiny - Starołęka - Dębiec kilka razy łaskawie pomógł, ale i tak nie było szans na odrobienie strat z konfrontacji z nim pyskiem w pysk, gdy momentami na hopkach nie było jak przekroczyć 20 km/h. Mimo ciężkich warunków i słabego wynik jechało mi się sympatycznie, a utrzymywanie równowagi przyda mi się niedługo w pracy. Psychiczna czy fizyczna - zasady są podobne.

Dziś po raz pierwszy usłyszałem reklamę nawiązującą do świąt. Nie, nie tych od zmarłych ani niepodległych. Świąt Bożego Narodzenia. Przypomnę, dziś mamy czternasty dzień października. Czekam na czasy, gdy kolędy będą puszczane na początku lipca na plaży w Mielnie, przy rytmicznie pulsujących mięśniach piwnych rodaków. Boję się, że się doczekam :)

Crossoexplorer

Czwartek, 13 października 2016 · dodano: 13.10.2016 | Komentarze 13

Crossowej eksploracji miejsc dawno nieodwiedzanych ciąg dalszy. Skoro bowiem już mnie pogoda zmusza do jazdy czołgiem, i to jeszcze po mieście, to przynajmniej mam okazję do weryfikacji postępów (a może bardziej "postępów") w pracach, które tak uprzyjemniają kręcenie po Poznaniu, że człowiek żałuje, iż nie ma zamontowanej na kierownicy podręcznej wyrzutni ładunków nuklearnych, coby zrobiło się sympatyczniej. 

Crossa wybrałem ponownie, bo mimo że opady już przeszły to drogi nie zdążyły wyschnąć i jazda czymkolwiek bez błotnika byłaby zaawansowaną formą sadomasochizmu. Do tego pomimo zapowiedzi, że idzie ocieplenie było chłodniej niż choćby wczoraj, a i nie pomagał również przejmująco zimny północno-wschodni wiatr. Oczywiście silny, bo jaki inaczej? :) Postanowiłem sprawdzić jak wygląda sytuacja na Ratajach, na remontowanej od dwóch tysięcy lat (no, mogłem delikatnie przesadzić) estakadzie. No i generalnie nie wygląda - władowałem się na kilka kilosów w jeden wąski pas ruchu podzielony na pół, co w korkach jest przyjemnością raczej średnią. Z ulgą więc dotarłem do Kinepolis, gdzie zgrabnym ślimaczkiem znalazłem drogę ze Szczepankowa do Tulec, z gratisową atrakcją: klasyczną DDR-ką z kostki, ulepszoną o podjazdy pod posesje i korzenie. Następnie delikatnie zawróciłem na Jaryszki i tu przez jedyne kilka kilosów czułem, że wieje mi w plecy. Pełne szaleństwo. Żeby nie było za różowo to po chwili zmieniłem kierunek, bo kilometraż mi się nie chciał ładnie zazębić i wylądowałem w Robakowie, Gądkach, Borówcu, Daszewicach, Babkach... w sumie łatwiej by było napisać gdzie mnie nie było :) W końcu jednak znalazłem się jak zwykle w dup..., eee, na Starołęckiej, gdzie zakwitłem niczym uczennica gimnazjum po zakrapianej imprezie. 

Podsumowanie: niech mi ktoś w końcu wyperswaduje głupie pomysły z kombinowaniem co do tras :)

GeriatoGlut

Środa, 12 października 2016 · dodano: 12.10.2016 | Komentarze 6

Dziś bez zbędnego rozpisywania się, bo brak na to czasu, a i to, co wykręciłem nie zasługuje na dłuższą wzmiankę niż te kilka słów. W skrócie: znów powtórka z rozrywki, z tym, że chwila przerwy między opadami pojawiła się dopiero w okolicach godziny dziewiątej, a że w południe musiałem być w pracy to pozwoliłem sobie jedynie na krótkiego gluta crossem. W okolicznościach przyrody następujących: mżawka, zimno, z mocno świszczącym wiatrem jako towarzyszem. I to jeszcze z kierunków wschodnich, przez co co najmniej połowa dzisiejszej jazdy to miasto, ze Starołęcką jako gwiazdą programu. Po piątym kilometrze się poddałem, stwierdziłem, że olewam średnią i skupię się na utrzymaniu w pionie. Jedno i drugie się udało. Wróciłem co prawda z trasy przez Krzesiny, Jaryszki, zakręt nad S11 i po swoich śladach w całości, ale usyfiony i z wynikiem, który byłby powodem do ironicznych uśmiechów w każdym zakładzie geriatrycznym :)

Cudacznie

Wtorek, 11 października 2016 · dodano: 11.10.2016 | Komentarze 12

Zapobiegliwie dzień po urodzinach zaplanowałem sobie jako wolny, co okazało się decyzją zdecydowanie słuszną. Bo pokręciłem, choć gdy rano za oknem zobaczyłem siąpiący deszcz to w afekcie wróciłem do łózka i spałem prawie do dziesiątej. A co, stać mnie :)

Jak już wstałem to po śniadaniu i kawie ogarnąłem mieszkanie, co chwilę zerkając z pewną taką nieśmiałością na kałuże, wciąż niezmiennie niepokojone kroplami z nieba. Aż do południa, gdy na chwilę chmury się przerzedziły, co było jak zaproszenie na gratisowe piwo. Czyli nie można nie skorzystać :) Ubrałem się więc ciepło, ogarnąłem crossa i tyle mnie widzieli. Przynajmniej na Dębcu. Postanowiłem w związku z wybranym rowerem dziś trochę potestować, skrzętnie wybierając omijane na co dzień ścieżki. I tak - zaliczyłem kawałek Wartostrady od Piotrowa do Chwaliszewa. Już wiem, że za głupotę się płaci. Odcinek jest niedokończony, więc w pewnym momencie dostałem w pakiecie zestaw: bruk plus błocko. Następnie zachciało mi się ominąć ruchliwą Warszawską, wybierając pseudościeżki bliżej Malty. Moje zęby do teraz mają na mnie focha. Przestałem więc już się dalej bawić i od Antoninka kręciłem normalnie, choć uwalonej średniej już nie miałem szans nadrobić. I w sumie dobrze, bo jechałem sobie na luzie, jak to crossem.

Dokręciłem do Paczkowa, standardowo skręciłem na Siekierki, Gowarzewo i Tulce, a potem Żerniki, Krzesiny i Starołęcką, gdzie jak zwykle spędziłem sporo upojnych chwil na interwałach spod znaku Wańki-Wstańki. Mimo wszystko cudem udało się zaliczyć w tym paskudnym październiku kolejne pięć dyszek, mimo deszczu, który oczywiście w końcu dopadł mnie na trasie, a także mocnych powiewów. Brawo ja.