Ślimaczo oraz śledczo

Czwartek, 14 lutego 2019 · dodano: 14.02.2019 | Komentarze 9

Gdy ruszałem dziś rano, wydawało się, że dzień do jazdy jest idealny – co prawda na drogach leżało wiele syfu, a po nocnych opadach asfalty jeszcze nie obeschły, jednak wiatr się uspokoił, a i temperatura była całkiem sympatyczna.

Jak się okazało, to, co się wydaje, a to, co można, to dwie przeciwstawne rzeczy. Najpierw na Góreckiej zamknął mi się szlaban przed pyskiem, więc zmieniłem delikatnie kurs, dzięki czemu wylądowałem w samym środku korków na Górczynie i Grunwaldzie (szczegół, że było przed dziesiątą, ale przecież kilka godzin wcześniej w Poznaniu pojawił się kataklizm w postaci mżawki, z którym można było poradzić sobie tylko w jeden rodzimy sposób – zabezpieczyć się przez ruszenie samochodem w miasto), a następnie spotkałem ich klony na Jeżycach. Dopiero gdzieś na jedenastym kilometrze lekko odżyłem, kręcąc z Golęcina dalej Koszalińską.

Tam klasyczne ujęcie, pokazujące, jak to rowerzystom jest dobrze na DDR-kach…

...a potem przez Strzeszyn, Kiekrz, Rogierówko, Kobylniki do SS-ki (Sady-Swadzim)…

...do Lusowa, Zakrzewa, kawałek serwisówkami do Plewisk, gdzie czekała mnie taka oto niespodzianka (chyba bez ofiar, po służby na luzie, jednak ciężko logicznie odpowiedzieć na pytanie: co tu się stało?).

W Poznaniu pojawiłem się zmęczony jak nigdy, bo mimo starań nadrobienia pokorkowej średniej, nie byłem w stanie tego zrobić. Podkreślam tu słowo ”stanie”, bo jest idealne w temacie dzisiejszego wypadu, z którego Relive znaleźć można TUTAJ.

Przy okazji udało mi się wykonać eksperyment – przez całą długość Przybyszewskiego jechałem za radiowozem, obserwując, czy w jakikolwiek sposób zareagują na fakt, że olewam abstrakcyjną śmieszkę ciągnącą się przez środek ulicy. Nie zareagowali, za co w tym miejscu składam im wielkie dzięki – taką policję nawet da się lubić :) Numery zamazałem, żeby nie mieli problemu za to, że... nie robili problemów :)

A to jeszcze nie koniec tematu tej służby. Po południu byłem na… przesłuchaniu w sprawie mojego telefonu, opisywanej TU i TU. Ku mojemu niezmiernemu zdziwieniu wszczęto bowiem śledztwo, o czym dowiedziałem się z oficjalnego pisma do mnie wysłanego. Oczywiście po jego otrzymaniu zadzwoniłem do policjanta prowadzącego sprawę z informacją, że temat jest nieaktualny, ale poprosił mnie o pisemne potwierdzenie, że mogą z czystym sumieniem sprawę zakończyć. Tym samym dostałem dziś przepustkę (idealnie w miesięcznice całej akcji!) do pewnego gmaszyska, tam – podziwiając, że można pracować w warunkach niewiele lepszych niż za PRL-u – w sympatycznej atmosferze wyjaśniłem zawiłości mojego śledztwa, a także dowiedziałem się, iż dziadek raczej i tak by wpadł, gdyby mi nie zwrócił smartfona (wysłany śledczy podobno się bardzo ucieszył, że ma sporo roboty mniej). Wniosek – warto walczyć o swoje po swojemu, ale także nie ma co od razu wieszać psów (ekhm, dosłownie) na przynajmniej części policjantów :)

Aha, jeśli komuś skradziono rower Krossa, level cośtam, to widziałem, że jakiś egzemplarz czeka na właściciela. Z braku miejsca – upchany na szafie :)