Pięknie, choć incydentalnie

Niedziela, 26 listopada 2023 · dodano: 26.11.2023 | Komentarze 10

Jak dobrze, że niedziela wolna. Bo gdybym dzisiaj musiał wyjechać wcześnie rano, pewnie byłoby ciekawie :)

A tak po prostu się wyspałem, poszedłem najpierw z Kropą na Dębinę pooglądać piękną zimę jesienią, potem zjadłem śniadanie, a na rower (którym był oczywiście Czarnuch) ruszyłem dopiero po trzynastej. Kto zmarzniętemu zabroni?

Warunki... specyficzne. Wczoraj wieczorem na szczęście dotarłem w jednym kawałku, choć były obawy o to, że będzie lodowisko. Jednak jeśli ma się na zimę w zapasie prawdziwe mtb z kołami 2,2, a nie dziwny wynalazek typu gravel, jakoś człowiek mniej się stresuje.

Dziś w samym Poznaniu było całkiem ok, miasto tym razem nie dały ciała, z kilkoma wyjątkami na śmieszkach i łukach. Gorzej poza nim, bo auta nie zdążyły rozjechać dróg i trzeba było uważać. A jako, że żyję w Polsce, dziwnym kraju z nadreprezentacją debili na metr kwadratowy, prawie doszło do mordobicia ze mną w roli głównej.

Bowiem - zero zaskoku - śmieszka w Komornikach, na którą narzekałem wiosną i latem, teraz OCZYWIŚCIE nie została ogarnięta, leżał na niej lód i śnieg, więc OCZYWIŚCIE ją olałem. I nawet się zdziwiłem, że wyprzedza mnie kilkanaście samochodów bez żadnej reakcji, ale OCZYWIŚCIE musiało się zacząć - najpierw jeden dźwięk klaksonu (tylko zacisnąłem zęby), a potem drugi, a jego wciskacz (zamiast po prostu pojechać dalej) był łaskawy nawet zwolnić, otworzyć szybę i wrzeszcząc uświadomić mi, że "tam mam ścieżkę", jakbym tego nie wiedział. Gdy zapytałem, czy ślepota nie przeszkadza w prowadzeniu, skoro nie widzi, że tam leży lód, raczył odpowiedzieć, że dupie to ma (wierzę na słowo, nie sprawdzałem, choć może na to liczył), a potem było już tylko ostrzej. Finalnie poszło kilka uznanych powszechnie gestów w ruch, zasugerowałem, żeby, hmmm, oddalił się w te pędy, okraszając to jeszcze kilkoma bezpośrednimi "motylanogami" i skręciłem tam, gdzie miałem skręcić. A pan frustrat zaczął mnie gonić, wyprzedził i zatrzymał się przede mną, a ja chętnie skorzystałem z okazji, żeby zrobić to samo i spojrzeć w pysk typowego rodzimego buraka (nie obrażając tych szlachetnych bulw), który wysiadł i zaczął sapać, nawet mi grożąc. Chyba odpuścił, mimo że większy i bardziej postawny, gdy zobaczył wyraz mojej twarzy, bo dźwięk klaksonu rodzi we mnie bestię :) Wyjaśniliśmy sobie kilka rzeczy, w tym ja jemu, że jest wieśniakiem ze Żnina (rejestracja CZ-ło-N mówi wiele), on coś  w rewanżu do mnie (nawet mnie dotknął w ramię, ale kazałem mu zabrać łapę) i pewnie gdyby nie to, że zrobił się za nami mały korek, byłoby intensywnie. A tak rozeszło się po kościach.

Najgorsze jest to, że najczęściej mam rację, a wszyscy mówią, że marudzę. Od dawna trąbię, że jedyną bezpieczną opcją dla rowerzystów są szerokie pobocza, a nie getta po jednej stronie, do tego nieprzemyślane. Ale nie, niejaki pan Broda, wójt zadupia, cieszy się, że ma wydzielone śmieszki, które "zapewniają bezpieczeństwo miłośnikom jazdy na rowerze". Proszę, akapit powyższy jest dowodem...

Dobra, koniec z negatywami. Czas na pozytywy, a do nich należy między innymi pięknie zachodzące słońce.




Klasyk tym razem zimowy.

Tu opisywana wcześniej droga z antyrowerówką po lewej.


A tu jeszcze jedna, w Chomęcicach.

Sarenki oczywiście obecne :)


No i jeszcze kilka kadrów z Dębiny. Przepiękna była, jak zwykle zresztą :)




Fajny dzionek, mimo incydentu z debilem.

Mrozy niestety nie odpuszczą w najbliższych dniach, więc jeśli już, to raczej skończy się chyba na gluceniu.