Powrót do wietrzności

Poniedziałek, 22 kwietnia 2019 · dodano: 22.04.2019 | Komentarze 9

No i wiatr menda wrócił. Co najgorsze, ma z nami zostać jeszcze kilka dni... Trudno, było fajnie, skorzystałem, czas wrócić do (nie)normalności.

Ruszyłem między dziewiątą a dziesiątą, i już po pierwszych metrach wiedziałem, że będzie ciężko. I było. Cieszyłem się, że nie popełniłem błędu co do ubioru - wczoraj kręciłem w końcu na krótko, dziś zapobiegliwie założyłem zestaw jesienny, zdecydowanie potrzebny na wietrzne warunki. Sprawdził się.

Wykonałem klasyczną wizualnie "polską" trasę: Dębiec - Wartostrada - Malta - Warszawka - Swarzędz - Paczkowo - Siekierki - Gowarzewo - Tulce - Żerniki - Jaryszki - Krzesiny - Starołęka - Dębina - dom. TU Relive.

Gdy przejeżdżałem przez poznańskie Krzesiny, zauważyłem otwarte drzwi do tamtejszego kościoła w stylu norweskim, o którym już kiedyś pisałem - w tym stylu są tylko dwa w Polsce, ten drugi to oczywiście Wang w Karpaczu, co by nie pisać, "ciut" bardziej stylowy :) Postanowiłem wstąpić, ale najpierw cyknąć jego widok z zewnątrz.

Po chwili zmienił się jeden detal. Dzięki, wietrze. A byłem pewien, że oparłem w miarę stabilnie :/

Środek taki sobie:

Jak to w wolne dni, wysyp bezmózgów znaczny. O, na przykład takich:

Jak zwykle swoje pokazali też hulajnogowcy:

Tę parkę zresztą przy okazji oczekiwania na czerwonym poinstruowałem, iż właściwym dla nich miejscem jest chodnik widoczny po prawej, nie droga dla rowerów. Oczywiście kolega studenciak wyraził zdanie odrębne, więc wyłuszczyłem raz jeszcze co i jak. Spokojnie, bez nerwów, choć wewnętrznie już mnie szlag trafia, że w tym kraju ignorancja uznawana jest za normę. A hulajnogi najchętniej bym zlikwidował i wprowadził ponownie do Polski za jakieś sto lat, gdy społeczeństwo może dojrzeje.

Natomiast hitem nad hitami był ten, niedaleko mojego domu:

Czego nie widać między paniusią, pieskiem przy jej lewym kulasie, a pieskiem z prawej? Ano linki, za pomocą której ten ostatni był połączony ze swoją opiekunką o inteligencji ameby. Gdyby nie moja ostrożność, skończyłoby się nieciekawie, choć nie wiem w sumie dla kogo. W każdym razie po mojej słownej reakcji chyba już będzie wiedziała, że nawet mały mózg czasem powinien być używany.

Na koniec jeszcze jeden motyw przyuważony na Dębinie - miłość w czasach smartfonokalipsy :)