Wia(t)ra

Niedziela, 26 listopada 2017 · dodano: 26.11.2017 | Komentarze 7

O samej dzisiejszej jeździe nie za wiele mogę, a i w sumie nie za wiele chce mi się pisać. Cztery stopnie oraz zimny i znów mocny wiatr z zachodu, który skierował koła mojej szosy na otwarte polne przestrzenie i serwisówki, wymęczyły mnie kompletnie. Zresztą nie tylko mnie, gdyż wyraz walki na twarzach mijanych szoszonów wyrażał z grubsza ten sam poziom cierpienia. Jednak męki lepiej znosi się ze świadomością, że nie tylko jednostce są one serwowane :)

Trasę wykonałem taką, na której drzewo był rzadko spotykanym rarytasem. Z Dębca przez Luboń i Wiry dotarłem do Komornik, stamtąd do Gołusek, Palędzia i Dopiewa, z nich skręt na Konarzewo, powrót objazdem do Dopiewca i Palędzia, a końcówka to Dąbrówka, serwisówki, Plewiska i do domu. Dokładnie tak jak na śladzie z Relive. A widoki miałem monotonne niczym wiekowy ginekolog, czyli z grubsza takie:

Z letargu wybiło mnie tylko jedno miejsce, czyli coś na kształt małego skwerku we wsi Konarzewo. Dotychczas zatrzymywałem się tam tylko kilka razy, żeby ocenić stan dewastacji pałacyku, który nawiedził kiedyś pewien kurdupel z niewyleczalnym kompleksem. Nie, nie chodzi mi tym razem o Jarka, a o Napoleona :) Dziś przykuł moją uwagę taki oto mural:

Od zawsze bowiem bawią mnie motywy papiesko-kibicowskie. Wszyscy chyba pamiętamy wielką zgodę, która miała zapanować w Krakowie po śmierci JPII i to, jak się ona skończyła, czyli klasycznym mordobiciem pomiędzy łysolami z Cracovii i Wisły. No i "takie nasze" jest to, że na stadionach można lżyć nie tylko piłkarskiego przeciwnika, ale i inne narody, już nie mówiąc o rasach, jednocześnie mając na ustach uwielbienie dla "Największego Polaka". Że to się gryzie? Kto by się tym przejmował :)

W ogóle to wymyśliłem, że w Polsce powinien powstać odrębny odłam religijny, nazwijmy go roboczo Kościołem kibolickim. Symbolem byłyby dwa skrzyżowane szaliki, a jego głowę wybierano by w ogólnopolskiej ustawce. Po niej zamiast siwego dymu następowałoby triumfalne odtrąbienie zwycięzcy poprzez zapalenie racy, najlepiej w miejscu, gdzie jest zakaz używania pirotechniki. Pierwszymi świętymi mogliby zostać Misiek z Wisły, który rzucił kiedyś nożem w Dino Baggio, Staruch z Legii za groźby karalne wobec piłkarzy czy Litar z Lecha za oplucie matki z dzieckiem na stadionie. Zresztą kandydatów jest sporo :) Co roku na święta zamiast ofiary z baranka składano by na ołtarzu jakiegoś uchodźcę (a w przypadku braku takowych choćby pierwszego z brzegu Niemca), a każdy szanujący się wierny kibolik powinien choć raz w życiu odbyć pielgrzymkę na komendę, w celu dokonania próby jej spalenia. Warunkowo zezwalałoby się na skromniejszą pokutę i wystarczyłby przypadkowy radiowóz. A nad tym wszystkim górowałoby uśmiechnięte słoneczko z wizerunkiem papieża. Którego? No przecież był tylko jeden :)

Tak, zdecydowanie nudziło mi się dziś podczas tej walki z wiatrem :)