Tory na złom

Wtorek, 29 września 2015 · dodano: 29.09.2015 | Komentarze 9

Za co kochamy prognostyków pogody? Jak dla mnie przede wszystkim za dużą dozę fantazji, którą potrafią się popisać. Osobiście sytuuję ich pod tym względem o zaledwie 0,00001 punkta procentowego poniżej Wróża Macieja i Wróżki Kamelii. Dziś, jak zwykle nienauczony latami doświadczeń, postanowiłem zdać się na prognozy z neta, które zgodnie pokazywały kierunek wiatru: północny! No to ok, z ciężkim sercem zacząłem przepychać się przez miasto zgodnie z azymutem N, przez wahadła, objazdy, zamknięte drogi, ścieżki rowerowe.... A gdy już dotarłem do granicy Poznania z Suchym Lasem... wiatr się zmienił. Na południowo-wschodni. Szukając gdzieś przy drodze zagubionej żyletki wpadłem na pomysł: jak już ma mi wiać w pysk z powrotem to niech już to robi na terenie mniej zabudowanym. Tym samym za Złotnikami skręciłem na Sobotę i Rokietnicę, w której skierowałem swoje kola na Kiekrz drogą przez Starzyny (bo wahadeł miałem już dość), skąd przez Przeźmierowo dotarłem do Poznania. Duło w pysk, czasem jednak i z boku. Hip hip... :)

Drugą moją ukochaną grupą zawodową są dróżnicy kolejowi. Po kolei (dosłownie) - po raz pierwszy stałem na przejeździe 500 metrów od domu, bo raczyła sobie przejechać sama lokomotywa. Następnie szlaban zamknął mi się centralnie przed pyskiem w Rokietnicy. I to zamknął się na dobre 10 minut, bo co prawda jeden z pociągów przejechał dość szybko, ale przecież za zaledwie 8-10 minut miał być kolejny, po co więc otwierać rogatki, skoro można poszaleć na fejsie albo w kibelku (lub jedno i drugie w tym samym czasie)? Potem, w Plewiskach, sytuacja się powtórzyła, tyle że szlaban zamknął się już nie przed pyskiem, ale centralnie przed nosem. Całe szczęście, że ostatnio zmieniałem klocki hamulcowe... A - znów pod domem - zgadnijcie co? No oczywiście - zamknięty przejazd. W sumie na 56 km stałem czekając sobie bezczynnie na pociągi cztery razy, co daje niezłą średnią - co 14 minut. A jeśli przeanalizuje się czas mojego wyjazdu do tego, ile spędziłem kręcąc to wychodzi na to, że ponad dwadzieścia minut spędziłem trzymając nogi nie na pedałach, a na asfalcie. Poniżej dowód rzeczowy z połowy zdarzeń:


Jeśli ktoś mnie, wielbiciela kolei, będzie w najbliższym czasie namawiał do wsparcia akcji "Tiry na tory" to ostrzegam - pogryzę! :)