Dwa światy

Poniedziałek, 17 grudnia 2018 · dodano: 17.12.2018 | Komentarze 11

Dziś trafił się ostatni wolny dzień przed świętami, więc była spora pokusa, żeby się porządnie wyspać. Częściowo mi się to udało, bo drzemałem do dziewiątej, ale jednak jakiś wewnętrzny głos wygrał i zmusił mnie do wyjazdu niedługo później. Jak się okazało - czasem i facet ma coś takiego jak kobiecy instynkt :)

Wyruszałem w całkiem sympatycznych warunkach - mimo małego minusa na termometrze nie jechało się źle, bo nieśmiało wyglądające słońce ogrzewało pysk, a także drogi. Oczywiście należało zachować wzmożoną czujność, gdyż wybierając szosę jako środek transportu mogłem się liczyć z drogowymi niespodziankami, czyli pisząc wprost: poślizgami. Na szczęście obyło się bez, choć jak zwykle najweselej było na śmieszkach. Ta w Łęczycy, oczywiście obowiązkowa, bo z kwitnącym równolegle zakazem, była aż beczką śmiechu. Takiego autorstwa wąsatego wujka sypiącego sucharem znad parującego bigosu :)

Wykonałem "kondominium", czyli: Poznań - Luboń - Łęczyca - Puszczykowo - Mosina - Dymaczewo - Łódź - Witobel - Stęszew - Szreniawa - Komorniki - Poznań. Jadąc tę trasę ostatnio byłem pewien, że póki co nastąpił tam koniec remontów, ale niestety - jak się okazało one dopiero zakwitły. Tym samym na kilku kilometrach między Dymaczewem a Stęszewem stałem na wahadłach trzy razy, łącznie kilkanaście minut. I pewnie dałbym radę wcisnąć się gdzieś między czerwonym a czerwonym na każdym z nich, ale aż tak mi się nie spieszyło, za to wykorzystałem ów czas na oddzwanianie, bo jak się okazało, praca beze mnie żyć nie może, dokładnie przeciwnie niż ja bez niej :)

Po bokach wciąż rośnie obcy - i tu już nie ma bata, to będzie DDR-ka :/

Całkowity dystans został powiększony o zakupowy wypad, który zaplanowałem sobie jako szybkie sprawdzenie, czy moja pierwotna szosa, czyli Ventyl, nadaje się jeszcze do czegoś prócz podpierania ściany. O dziwo nic z niej nie odpadło, dojechałem w całości, choć jakość jazdy względem T-rek(s)a jest... dość ciekawa :)

Gdy wracałem, nagle jakby jeden z pogodowych światów zniknął, a wyłonił się drugi. W ciągu niecałych trzech godzin z błękitnego nieba nic nie pozostało, a pojawiła się śnieżyca, o której w prognozach nie było ni hu hu. Gdybym ruszył z pół godziny później, miałbym ciekawy powrót - czyli nie ma jak wspomniana intuicja :)

Jutro raczej chomik - bo co prawda padać przestało, ale to, co zostało na drogach w nocy zamarznie, a jeśli będzie ślisko, to ryzykował nie będę.

Na koniec - póki co ostatni na ten tydzień - obrazek z serii "nie wiem o co ci chodzi, że nie lubisz tego białego czegoś" :)