Remontowo + WPN-owo

Poniedziałek, 20 sierpnia 2018 · dodano: 20.08.2018 | Komentarze 8

Dziś ruszyłem niewyspany i nienajedzony. Czyli zgodnie ze standardem, wczoraj był wyjątek od reguły :) No ale albo rybka, albo akwarium, albo kręcenie, albo jedzenie, inaczej bym nie zdążał do roboty. Istnieje co prawda jeszcze jedna opcja: wstawać wcześniej.

No nie oszukujmy się, ta opcja nie istnieje :)

Gdy ruszałem po ósmej, było już gorąco, ale do wytrzymania, rozpocząłem więc z animuszem, który szybko, bo już w Luboniu, mi przeszedł, na pierwszej czerwonej fali. Potem walczyłem z wiatrem, który się oczywiście zmienił w drugiej połowie, więc… walczyłem z wiatrem. Nieudanie, co widać po średniej. No życie.

Trasę wybrałem dziś wyjątkowo w tę i z powrotem, z Dębca przez Luboń, Łęczycę (był dziadyga, ale jakiś rezerwowy, nie ten oryginalny), Puszczykowo, Mosinę, Dymaczewo Nowe i w Będlewie nawrotka swoimi śladami.


A wybrałem ten kierunek, bo chciałem zobaczyć, jak wygląda styk krajowej piątki z DW431. Nie bez powodu, bo od jakiegoś czasu trwa tam budowa kawałka S5 z Poznania do Wronczyna, a te kilkaset metrów miało być zamknięte dla ruchu na dwa miesiące. Minął... rok. Ostatnio po jakiejś kolejnej awanturze z wykonawcą miało coś ruszyć i faktycznie, ze trzech ludzi na krzyż tam ujrzałem :) Najciekawiej mają mieszkańcy, bo żeby dostać się tam, gdzie widać pędzące tiry, muszą jechać objazdem... szesnaście kilometrów. Najbardziej przerażające jest to, że na tyle długo żyję w tym kraju, iż nawet mnie to nie dziwi :)

Ale znalazłem też plus całej sytuacji: na tej zawsze dość ruchliwej drodze jest cisza, spokój, hula wiatr, a taką sytuację umiłowały sobie skrzydlate drapieżniki, na moje myszołowy, choć z tej odległości ciężko stwierdzić. Żałowałem, że nie miałem porządnego aparatu, bo latało nade mną całe stado (niewyraźna ich fota jest na Relive). Wniosek? Natura odżywa, gdy znika człowiek.

A skoro już jesteśmy przy przyrodzie, lekko odejdę od rowerowania. Wczoraj po południu podjechaliśmy z Kropą do Wielkopolskiego Parku Narodowego, zrobić sobie dziesięciokilometrowy spacer z Mosiny przez Osową Górę i dokoła Jeziora Kociołek. Szczegół, że upał, że koło plaży na Osowej było jak na Krupówkach, na szczęście w samym lesie zastaliśmy w miarę spokój i było co popodziwiać, bo tereny piękne. Dość powiedzieć, że wg Endo wleciało 340 metrów przewyższenia, co jak na wielkopolskie warunki oznacza już coś :) A tu proszę, zdjęcia, na coś ten limit w końcu wykorzystać trzeba :)









Kropka polubiła się nawet z Elegentem z Mosiny :)