Nie ma deszczu! Jest cross!

Wtorek, 13 października 2015 · dodano: 13.10.2015 | Komentarze 4

Wczoraj siedziałem w pracy praktycznie do północny, bo robota fachmanów od remontów sprzed miesiąca (trzy tygodnie odnawiania małej powierzchni) musiała zostać poprawiona. Tym razem roboli z Ukrainy zastąpiono robolami z Polski. Ze wsparciem roboli z Ukrainy. Takie mamy czasy. Jednak tym razem poszło sprawniej i chyba już koniec nadgodzin z tym związanych. Plusem było to, że dziś mogłem sobie zafundować wolne, co jak się okazało rowerowo wyszło zdecydowanie na plus.

Bo od rana mżyło i padało. Wyspałem się, ogarnąłem mieszkanie, wyjątkowo zjadłem też śniadanie i czekałem aż się wypogodzi. Co nie nastąpiło, ale przynajmniej przestało kapać z nieba. Po jedenastej zdecydowałem się na nasmarowanie dość dawno nie używanego crossa, założenie mało wyjściowych ciuchów i start. Wiatr był dziś ciut łagodniejszy, ale wciąż ze wschodu, więc chcąc nie chcąc ruszyłem na Starołękę, wyjątkowo pustą o tej godzinie (w drodze powrotnej już tak nie było). Potem skręt na Głuszynę, z niej przez Gądki i Robakowo do Krzyżownik, w których zawróciłem do Poznania przez Tulce.

I... do tego momentu jechało mi się wolno, ale całkiem przyjemnie. A właśnie w Tulcach, gdy chciałem skręcić za zjazdem od strony kościoła w kierunku Żernik, wymusił pierwszeństwo koleś w dostawczaku, który musiał wiedzieć, że jest na podporządkowanej (bo raz, że znaki, dwa że ewidentnie na niej czekał). chyba że aktualnie można być ślepym przy zatrudnianiu na kierowcę zawodowego, bo nie zauważył również mojej wyciągniętej wyraźnie ręki sugerującej zamiar manewru. Zresztą - jakby było inaczej to by znaczyło, że chce mi się wepchnąć przed koła gdy jechałem prosto. Ostro zahamowałem, a na moją gestykulację w stylu "o co kaman" (naprawdę, użyłem wszystkich palców, a nie jednego!) była jeszcze reakcja "coś" pokazująca i typowo polską pianę na ryju. Miałem jakby co świadków i chciałem kolesia dogonić (niestety nie zanotowałem nazwy firmy), ale że podczas nagłego stopu spadł mi łańcuch (bo wtedy byłem w trakcie zmiany przełożenia) to zdążył zwiać. Ja natomiast na środku drogi musiałem zejść z roweru, sprowadzić go na jakieś podwórze i za pomocą śrubokręta przywrócić sprzęt do użytkowania. Kolejny raz pod rząd mam dość. Ile razy można pisać o tępocie naszych kierowców, ich bezczelności oraz zupełnym ignorowaniu podstawowych zasad bezpieczeństwa? I to jeszcze przez ludzi, dla których te cholerne cztery kółka są podstawowym źródłem zarobku? Wierzcie mi, wolałbym chwalić, a nie tu się wyżywać. Ale jak?

Z pianą na pysku popedałowałem dalej (wcześniej "myjąc" ręce od smaru w mokrej trawie), humor poprawił mi się dopiero w Krzesinach. Tam to bowiem, gdzieś niedaleko szkoły, ukrytych za jakimś transformatorem kuliło się z zimna dwóch uczniów. Zgadnijcie co robili? Jedli chipsy! :) Za moich czasów chodziło się na fajkę, na piwo etc, a teraz... I jak ja mam pisać, że żyjemy w normalnym kraju? ;)