Krótka higiena życia psychicznego (KHŻP): praca i żurawie

Środa, 1 kwietnia 2020 · dodano: 01.04.2020 | Komentarze 21

Pierwszą czynnością po porannym wyprowadzeniu psa było zrobienie kawy i wejście na stronę gov.pl, by sprawdzić, czy może nasi łaskawcy z rządu zdążyli umieścić treść wczorajszego rozporządzenia JUŻ w dniu, w którym zaczyna obowiązywać. O dziwo było. Smakowity to kąsek, nie powiem.

I wczytałem to, co mnie interesowało najbardziej, czyli zamieszczony w rozdziale drugim, paragrafie piątym (”W okresie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 11 kwietnia 2020 r. zakazuje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przemieszczania się osób przebywających na tym obszarze, z wyjątkiem przemieszczania się danej osoby w celu...”) punkt drugi, który mówi o ”zaspokajaniu niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego”. Do kompletu wszedłem do ”najczęściej zadawanych pytań”, gdzie wciąż stoi to, co ostatnio, czyli: ”przepisy pozwalają wychodzić z domu m.in. w celu realizacji niezbędnych codziennych potrzeb. Do takiej kategorii można zaliczyć np. jednorazowe wyjście w celach sportowych”. Mamy to! Po to właśnie czekałem na samo rozporządzenie, żeby wiedzieć, iż formalnie zakazu wychodzenia, w tym rowerowania czy spacerowania nie ma, oczywiście za wyjątkiem aktywności grupowych i tych bez zachowania odległości dwóch metrów między sobą. Jakakolwiek próba wręczenia mandatu za jazdę byłaby niezgodna z prawem. Nie zmienia to faktu, że obostrzenie samo w sobie było potrzebne, ale to w części ograniczenia spotkań i większej sterylności w sklepach. Za to brawa.

Mogłem ruszać na rower :) Tak jak sugerował pan minister – na krótko, czyli zaledwie 50 kilometrów. Bo to pojęcie jest subiektywne – dla mnie długo to 200 czy 300 kilometrów, a ten mój dystans to przy tym pryszcz. Do tego przecież byłem w trakcie pełnienia obowiązków służbowych (miałem home office, ale polegający na odbieraniu telefonów, których jest zaledwie kilka na dzień), no i w planach były oczywiście zakupy (choć finalnie się rozmyśliłem): bo najlepsze bułki akurat (no kurczę, co za przypadek) są w odległości około 25 kilometrów od mojego domu. No co zrobić? :)

Trasa to higieniczne kondominium: Poznań – Luboń – Mosina – Dymaczewo – Łódź – Stęszew – Komorniki – Poznań.

Rano jeszcze zimno i wciąż urywało łeb. Choć dziś to był akurat najmniejszy problem :) Zresztą ani nie trenowałem, ani nie reperowałem kondycji fizycznej - co to, to nie :)

Drugi częściowo puste, ale zdarzyło się kilku dżentelmenów w niemieckich autach, którzy postanowili swoją higienę psychiczną pielęgnować przez zapieprzanie ile fabryka dała. Ot, rodzimy sposób.


Z tej kępy drzew z tyłu coś mi zaczęło klekotać. No to aparat w łapę, zoomik i sprawdzamy. Niewyraźne, ale są żurawie. Do tego w pełnej komitywie z gęsiami :)


A po południu Kropa poszła sprawdzić, czy Dębina jest w jakikolwiek sposób ogrodzona. Póki co nie i mam nadzieję, że nie zostanie, bo w sumie też nie kwalifikuje się do zakazu wstępu, gdyż jest to las oraz użytek ekologiczny, a nie zawarty w rozporządzeniu park. Podobno (ja tam nie wiem, hehe) chodziło się genialnie, ludzi mało, ptaki śpiewały, takie tam. Oczywiście wierzę jej na słowo, bo akurat pies może mieć to wszystko w kijku :)