No to srrruuu! :)

Środa, 1 maja 2019 · dodano: 01.05.2019 | Komentarze 10

W końcu. Nadszedł dzionek, podczas którego nie tylko pogoda dała radę (wiało, lecz sprawiedliwie i przewidywalnie, było idealnie ciepło - poniżej dwudziestu stopni, słońce niemęczące), ale i ja, dzięki wyspaniu się porządnie oraz zjedzeniu śniadania, mogę uznać, że wykręciłem solidny wynik, o dziwo nawet bez specjalnej spiny. Widocznie te miesiące męczarni podczas zimowych poranków oraz tygodnie poniżeń podczas walki z wichurami jednak procentują.

Przy okazji skonstruowałem nową-starą trasę. Z Dębca ruszyłem przez z grubsza ćwierć miasta, zaliczając Górczyn i Jeżyce, żeby wzdłuż Dąbrowskiego wydostać się na krajówkę, którą przez Swadzim i Sady dostałem się do Tarnowa Podgórnego. Nieprzypadkowo, gdyż niedawno dotarła do mnie informacja, iż ktoś w końcu zabrał się za remont drogi do Lusowa, która zawsze straszyła płytami tylko niewiele ustępującymi Zemście Adolfa w Borówcu. A teraz, fiu fiu... Asfalick najwyższej klasy, aż chce się kręcić. Szkoda, że przy okazji zrobili DDR-kę (a w sumie DDRiP-kę), jednak też trzymającą poziom. Skoro już ma być, to niech będzie taka :)

Niestety już dalej, czyli w Lusowie, wciąż obowiązuje klasyk, czyli kostkowy koszmar. Ale od czego ma się ludzi? :)

Nie no, aż takich mocy to ja nie mam - trafiło mi się akurat spotkanie na rondzie, więc się na chwilę podłączyłem, czując bezpiecznie w kupie, bo kupy nikt nie ruszy. Nawet policja, choć tu miałbym wątpliwości :) Po chwili prowadzenia peletonu zostawiłem chłopaków z tyłu i skręciłem na Zakrzewo, a stamtąd serwisówkami dotarłem do Plewisk i do domu. Na tym ostatnim odcinku czułem za sobą pościg (już inny), który mnie dopadł praktycznie na samym końcu, przed Plewiskami, więc skorzystałem z pociągu może przez dwa kilometry, a potem znów zacząłem robić za lokomotywę, by... pojechać w swoją stronę, dziękując za towarzystwo :)

Fajnie było, a średnia w końcu taka, której nie muszę się wstydzić. Tu jeszcze kilometr przed metą.

Aha, dzisiaj Amazon Birkenau zakwitł rzepakiem, co nie zmienia faktu, iż takie miejsca mnie wciąż przerażają.

Na koniec - żeby nie zapomnieć - podsumowanie kwietna. Oj, cudów nie było, bo miesiąc ciężki - 1614 kilometrów, dwoma rowerami, ze średnią na poziomie niecałych 28,5 km/h. Do tego przeszedłem około 74 kilometrów z Kropą :)