Śmieszkonesans

Czwartek, 6 września 2018 · dodano: 06.09.2018 | Komentarze 20

Ależ miło i jesiennie było dziś rano. Chłodek, mroczek, a nade wszystko mgła, ale taka fajna - gdzieś tam migocząca na horyzoncie, jednak nie włażąca mi pod koła, z przyzwoitym poziomem widoczności (jak na mgłę, oczywiście). Przypomniało mi to o istnieniu lampek rowerowych - do tej pory od końca zimy woziłem je tylko pro forma, jak się okazało - nienaładowane. Myślę, że jakiś rasowy pro w tym momencie złapałby się za głowę, że niepotrzebnie obciążałem sobie dwa kółka tymi kilkoma gramami przez tak długi czas :) 

Nawet wiało dziś przyzwoicie - ani mocno, ani słabo, choć na tych polach na wschód od Poznania dość odczuwalnie, jednak to już nie ten paskudny gorący letni podmuch, a jeszcze nie ten przejmujący zimny, późnojesienno-zimowy. Podsumowując: można było kręcić dziś bez większego marudzenia, czyli jakoś tak... dziwnie :)

Wyjątkowo miałem wybrany cel podróży - szukając jakiejś luki między jednym a drugim remontem, postanowiłem ocenić stan postępów budowy pewnego cosia. W tym celu ruszyłem przez Lasek Dębiński, Starołękę, Krzesiny, Żerniki, Tulce, Krzyżowniki, Kleszczewo, przejechałem nad S5 i pojawiłem się na odnawianej aktualnie drodze do Gowarzewa. Droga jak droga, równiutki asfalt zawsze cieszy, ale mnie interesowało bardziej to, co drogowcy wymyślą tym razem w temacie DDR-ek, bez których jak wiadomo świat istnieć nie może. No i tak: ogólnie plus za to, czego obawiałem się najbardziej - pas dla rowerów NIE JEST z kostki. Połowa sukcesu. Jednak im bardziej zerkałem, tym więcej widziałem, co niekoniecznie było dobre dla mojej psychiki :) Otóż bowiem ścieżka (jeszcze w budowie) zaczynać się będzie najpierw po lewej stronie drogi, jeśli patrzy się od strony Kleszczewa, by po chwili w niewyjaśniony sposób skierować nas na stronę prawą, którą pędzić sobie będziemy z kilometr, aż nagle z powodu nagłego pojawienia się nieprzewidzianej przez projektanta przeszkody, czyli budynku mieszkalnego stojącego tu zapewne kilkadziesiąt lat, znów z musu zjechać na lewo na... kilkadziesiąt metrów, żeby ponownie przywitać ścieżkę z drugiej strony. Ot, polski standard. Dodam jeszcze, że już oczyma wyobraźni zerkam na tę przyszłą barierkozę, a i widoczny na zdjęciu rów wskazuje na to, że niedługo będzie tu płynęła rzeczka, dzięki której żaden samochód nie zostanie zmiażdżony przez agresywnego kolarza. Mam już dla niej nawet roboczą nazwę - Śmieszkówka.

Czepiam się? Owszem :) Zobaczymy jak wyjdzie w praniu, gdy już skończą budowę - obym był złym prorokiem. Jednak widzę już w tej chwili co najmniej dwa miejsca do potencjalnego mandaciku, szczególnie podczas jazdy w odwrotną stronę.

Wróciłem sobie spokojnie, bez głupot, przez Tulce, Żerniki, Jaryszki, Krzesiny, Starołękę i Lasek Dębiński, czyli prawie swoimi śladami, co widać na Relive.