Piętnaście tysiaków z/w zaskoku

Sobota, 5 listopada 2016 · dodano: 05.11.2016 | Komentarze 13

Nie powiem, zostałem dziś zaskoczony.

I to pozytywnie.

I to pogodą!

Po wyjściu z domu, około dziesiątej rano (bo wyjątkowo dzionek wolny), prawie się zagrzałem. Siedem stopni ciepła! Na początku listopada, gdy z okolic środka października pamiętam wartości w okolicach trzech-czterech. Istne szaleństwo. No i ten wiatr... Jakiś taki inny... Słabszy... Zupełnie nie mogłem się odnaleźć :)

W tym szoku termicznym oraz poznawczym straciłem lekko orientację w terenie i nie wiadomo czemu skierowałem się na Hetmańską, a potem Starołęcką. Może to tym razem mniejszy ruch w tym kierunku, może lekka nuda w kręceniu na zachód, sam nie wiem, ale finalnie wylądowałem po drugiej stronie Warty i zacząłem kręcić na południe.

Już zupełnie nieprzypadkowo olałem DDR-kę gnijącą sobie przez kilka kilosów po mojej lewej stronie. Ja olałem, ale jeden z kierowców już nie, bo mijając mnie coś tam sobie poklaksonił. Zazdrośnik jeden, sam by pewnie chciał mieć możliwość walczenia z kostką, krawężnikami i szkłem, ale nic z tego - biedak musiał dalej kręcić asfaltem. Ja też, łącząc się w bólu, lub jeśli miał wąsa (nie zauważyłem) - w bulu :)

Minąłem Poznań, dotarłem do Czapur, Wiórka, Rogalinka, gdzie skręciłem na Rogalin, w którym tym razem się zatrzymałem i postanowiłem zobaczyć co zmieniło się w tamtejszym pałacu przez te 250 lat od jego wybudowania. Na moje oko niewiele, choć mogłem coś przeoczyć z lat 1770-76. Słaba pamięć, co poradzić? :)

Za to gdy dumnie wjechałem sobie szutrową dróżką na dziedziniec i zdjąłem słuchawki to po chwili usłyszałem:

- Halo!
Rozejrzałem się czujnie. Nic. Zacząłem lustrować okna pałacu. Nic.
- Halo!
W końcu ujrzałem jakąś postać gdzieś na lewo, w - jak na moje - kanciapie ochroniarza.
- Halo!
- Mówi pan do mnie?
- Halo!
- Halo! Pan coś do mnie krzyczy?
- Halo!
- Halo??? To do mnie???
- Halo!

Zdecydowanie dialog nam nie szedł, a nawet nie wiem czy był on prowadzony ze mną czy ze słuchawką, którą jak mi się wydawało miał przy uchu. Lekko odzwyczaiłem się co prawda od braku zasięgu w drugiej dekadzie dwudziestego pierwszego wieku, ale może owe "hala" usłyszałem przypadkiem, a zawodziła stacjonarka zakładana przez TP w latach jej świetności (lata pięćdziesiąte). Ale że wszędzie kwitły zakazy jazdy rowerem po terenie parku to mogło też chodzić o coś innego, więc się zgrabnie zwinąłem ;)

Dokręciłem do Radzewic, gdzie - idąc tropem miejsc znanych i lubianych - znów terenowo zagłębiłem się dróżkę prowadzącą do przystani przy leżącym tam malutkim porcie rzecznym. Naprawdę podobają mi się te okolice, bo Warta zakręca tu niczym sondaże prezydenckie w USA, tworząc malownicze zakola oraz zatoczki, a teren jest idealny do zresetowania mózgu po tygodniowej korpomiazdze. A jest nawet gdzie usiąść i zrobić ognisko... Nieodkryty to póki co dla "mas" teren i bardzo dobrze!



Wróciłem lekko modyfikując trasę, czyli w Rogalinku jadąc prosto na Mosinę, a przez Puszczykowo, Łęczycę, Wiry i Luboń docierając do domu. W tej ostatniej wiosce, sorrrrry, mieście zakwitłem w opisywanych miliardy razy korkach pomiędzy galerią, Makiem, Biedrą i outletem. Tracąc szansę na trzy dychy średniej. A była ona realna mimo kilku elementów w terenie. No cóż, jak widać łatwiej okiełznać zadupie przyrodnicze niż zadupie "miejskie".

No i w końcu klu - piętnaście tysiaków mi dziś pękło w 2016. Tych oficjalnych, bez stacjonarnego i miejskiego. Minimum na ten rok spełnione :)