Uciekając przed Poznań Lans Challenge

Sobota, 13 września 2014 · dodano: 13.09.2014 | Komentarze 14

Moje zdanie na temat masowych spędów dla "miłośników pedałowania" wyraziłem tydzień w temu przy okazji jakiegoś tam maratonu w Poznaniu, blokującego całkowicie miasto. Na powtórkę nie musiałem długo czekać, bo dziś odbywała się kolejna impreza (czemu tydzień po tygodniu nie zrozumiem za cholerę) - Poznań Bike Challenge. Sam fakt, że toto startuje z Malty, czyli świątyni lansu i jeżdżenia bez sensu w kółko jest wystarczającym powodem, żeby ominąć je szerokim łukiem. Ale się nie da. To znaczy się da, a nawet trzeba, bo z powodu organizacji tej żywej przedwyborczej reklamy władz Poznania miasto stało się całkowicie nieprzejezdne, nie tylko dla samochodów, ale co jest chyba największym paradoksem, rowerzystów.... Żeby dojechać dziś na północ, czyli okolic Swarzędza, musiałem jechać na... południe, przez Tulce i Zalasewo.

Żeby nie było - nie przeszkadza mi, bo co mi do tego, że ktoś lubi tego typu oficjalne wyścigi, trenując regularnie i zbierając punkciki do klasyfikacji generalnych imprez dla amatorów. Problem w tym, że w przypadku masówy takiej jak ta (3 tysiące ludzi!) zamienia się to wszystko w jakiś tandetny hipermarket, w którym trzeba się pokazać, żeby mieć +10 do lansu. Drogie rowery, modne stroje, eleganckie okularki - a gdzie tu miejsce dla wolności i swobody, którą powinien dawać rower? Dziś, podobnie jak przed tygodniem, drogi były puste od rowerzystów (przeciwnie niż samochodów, które musiały jeździć objazdami po kilkanaście i kilkadziesiąt kilometrów) - spotkałem dwóch singli i jedną wycieczkę kilkunastu osób z dziećmi już w wieku komunikatywnym, którzy bardzo mi się spodobali z tego powodu, że byli tam, gdzie byli, a nie na Malcie. Dostali ode mnie kciuki w górę - czy domyślili się czemu nie wiem, może... :)

No cóż. Miasto sparaliżowane, ja musiałem się nakombinować (wystarczy spojrzeć na mapkę), żeby wymyślić jakąkolwiek sensowną trasę, a pan nasz miłościwie panujący Grobelny wypromował się na trasie w ciasnym mundurku i pampersem na tyłku. W końcu taniej jest zwołać kilka razy do roku igrzyska dla mas owładniętych modą na rower niż na co dzień z głową organizować infrastrukturę rowerową dla tych, którzy ruszają w trasę częściej niż od lanserskiego święta. Dobra, tyle, teraz tylko czekam na pomyje, które na mnie spadną ze strony "rowerowej braci" :)