Zima przyszła :(

Piątek, 13 grudnia 2019 · dodano: 13.12.2019 | Komentarze 11

Na szczęście - z tego, co widzę w prognozach - tylko na chwilę. I w sumie tyle już wystaczy :)

Wczoraj wieczorem, gdy wracałem z pracy, padał lekki deszczyk z niewielkim śniegiem, w nocy wszystko zamarzło, do tego mój telefon był bombardowany ostrzeżeniami o ślizgawicy, więc temat rowerowania porannego pozostawał niepewny. Jednak nad ranem temperatura wynosiła już lekko powyżej zera, można więc było podejść do tematu.

Oczywiście temat szosy odrzuciłem odgórnie. Życie mi jeszcze miłe. Tym samym sam sobie gratuluję, że w tym roku wpadłem na pomysł nabycia Czarnucha, bo jednak co grubas, to grubas :) Drogi generalnie bowiem były czarne, ale wykonałem również co najmniej jeden delikatny drifcik lodowy. jednak opanowany. Na kolarskich kółkach pewnie skończyłoby się to podziwianiem asfaltu z najbliższej możliwej odległości.

Zdarzały się i momenty.

Jednak znów dominowała smętna szarość.

A w Zalasewie był las, ale częściowo już go nie ma. Za to jest DDR-ka :/ W dupie mieć takie zmiany. 

Aha, jakby ktoś miał wątpliwości, to to białe po lewej to właśnie droga dla rowerów :) Tylko czekałem na pewien upojny dźwięk, bo przecież "tam jest ścieżka!!!!!", jednak o dziwo nie nadszedł. Czyżby jakaś ogólnopolska awaria klaksonów? :)

Trasa to mega dużo kombinowania o wyglądzie grubaśnym: z Dębca do Hetmańkiej, następnie zakorkowana Starołęcka i takie same okolice Żegrza oraz Chartowa (brzydkie jak zwykle, na nawet dziś jeszcze bardziej), Browarna, Kobylepole, Zalasewo, Garby, Tulce, Komorniki, tam nawrotka, Tulce, Żerniki, Jaryszki, Minikowo, Starołęcka i przez Hetmańską do domu. A potem do pracy.

W końcu udało mi się ocenić stan remontu "antymuminkowego" na Minikowie. Cóż, łudziłem się, że da się przejechać, a jest gorzej - nawet przejść nie można, tyle błota. Na szczęście jeden z robotników pokazał mi jakieś bezpieczną dróżkę, po której opony wyglądały tak:

A ulica prezentuje się jak na tym obrazku:

No nic, kilkaset metrów spaceru nikomu nie zaszkodzi. Tym bardziej, że od dziś mam nowych kumpli, początkowo jakichś takich nieśmiałych...



...a potem już towarzyszących mi do końca tej dróżki przez mękę. Nawet pogłaskać się dały.



Wszelkie skojarzenia z pewnym czworonogiem będącym częstym bohaterem tego bloga jak najbardziej słuszne :) Tylko pyszczki mniej jamnicze i szlachetne. A poza tym - trafiłem na prawdziwą Krainę Kropkostworów :)

No i na koniec słuszne przesłanie :)