Do-eko-ła

Piątek, 12 kwietnia 2019 · dodano: 12.04.2019 | Komentarze 24

Troszkę - minimalnie - wiatr zluzował. To zdecydowanie wiadomość dnia. Nie znaczy to oczywiście, że było dziś komfortowo, bo wciąż duło solidnie, ale przynajmniej dało się jechać bez bluzgu lecącym za bluzgiem.

Miałem już lekko dość północnych kursów, ruszyłem więc na wschód. Oznaczało to niestety ponownie sporą dawkę miejskich atrakcji, jednak choć minimalnie udało się je zminimalizować przez sprawne wykorzystanie zasobów Wartostrady oraz drogi wzdłuż Malty, przez które dostałem się do Warszawskiej. Potem już nie było zmiłuj, krajówka przez Swarzędz do Paczkowa to masakra, ale już po nawrotce, czyli na szlaku przez Siekierki, Gowarzewo, Tulce, Żerniki, Jaryszki, Krzesiny, Starołękę i Las Dębiński do domu, dało się nawet sympatycznie kręcić. Choć - jak widać po średniej - chęci do ciśnięcia nie były wielkie.

Maltę zaliczyłem dziś nieprzypadkowo, bo zbliża się weekend, co oznacza jedno: nie zbliżać się w te okolice, z powodów wiadomych i oczywistych :) Jak ja lubię to miejsce, gdy nie ma tysiąca osób na milimetrze kwadratowym...


Gdy jechałem sobie wzdłuż DDR-ki na Dolnej Wildzie (tej fajnej, bo są dwie), zauważyłem trzy takie oto kupki, każda z tym samym zapytaniem: "Is this yours?":

To akcja (tutaj info) Hiszpana o nazwisku Miquel Garau Ginard, który mieszka w Poznaniu zaledwie pół roku, a już zdążył nas zawstydzić, a także namówić prezydenta miasta do wspólnej akcji sprzątania śmieci. Brawo!!!

Akurat "idealnie" zgrało mi się powyższe z pewnym motywem popołudniowym. Udało mi się bowiem jeszcze zaliczyć spacer z Kropą przez Dębinę nad Wartę (łącznie 10 km)...

...gdzie zobaczyłem między innymi taki widok:




Było tego więcej, jednak nie miałem ze sobą reklamówki i pomysłu, jak to zebrać (rękawiczek również brak). Będę mądrzejszy następnym razem. Widoku chusteczek w rzece i tamponu w pniu drzewa w tym miejscu oszczędzę.

Teraz uwaga, proszę o zaprzestanie czytania następnego akapitu przez osoby, które uważają, że ludzkość to jakakolwiek wartość czy powód do dumy. Sorry, ale muszę wylać to z siebie.

Smutno mi jest, że takie człowiecze ścierwa, których sens życia zamyka się zapewne w kilku prostych czynnościach: żarciu, piciu, wydalaniu, kopulowaniu oraz konsumowaniu komercyjnej medialnej papki, ktoś zdecydował powołać na tę planetę. Nie rozumiem, po co płodzić takie istoty, jeśli nie jest się w stanie przekazać im najprostszej wartości, jaką jest ochrona środowiska, w którym - marnie bo marnie - ale egzystują. Pół biedy, jeśli takie bezmózgi niszczyłyby tylko swoje zdrowie czy otoczenie, jednak przez tego typu zachowania uwalają dobro, z którego wspólnie korzystamy. Oczywiście, nikt nie jest święty (w tym i ja), ale nie mogę ogarnąć, jak można być aż taką ludzką mendą, żeby nachlać się w lesie, zarzygać śmieciami okolicę i oddalić się bez refleksji. Nie kumam tego po prostu.

Na koniec napotkana na Dębcu szprycha optymizmu. Jakie to zarówno proste, jak genialne. Lepsze nawet niż "biała kiła" :)

Relive TUTAJ.