Słodko-gorzko

Środa, 12 grudnia 2018 · dodano: 12.12.2018 | Komentarze 21

No proszę. Na jeden dzień wróciła do Polski, a przynajmniej do okolic Poznania, wiosna. Ale taka rodzima, szara, bura, z dwoma stopniami na plusie :) Jednak lepsza taka, niż żadna.

Nawet wiatr się uspokoił. Szok. Niestety zmienił kierunek na północno-wschodni, co oznaczało, że czeka mnie ukochana zabawa każdego kolarza, czyli jazda przez miasto. Mus to mus.

Trasa dzisiejsza to klasyczna pietruszko-marchewka: Dębiec - Wartostrada - Malta - Zawady - Główna - Janikowo - Kobylnica - Wierzonka - Karłowice - Wierzonka - Mielno - Kicin - Koziegłowy - Gdyńska - Bałtycka - Wartostrada - Dębiec. Narzekać nie będę, bo jechało się całkiem przyzwoicie, prócz oczywiście korków, świateł i wszechobecnego syfu na drogach. Nawet powoli ogarniają w końcu remont kawałka Wartostrady przy parku Mazowieckiego - brawo.

Z miłych rzeczy, zanim przejdę do tych z drugiego bieguna - pięknie prezentuje się w miejskich realiach nowy Moderus Gamma, przyuważony dziś po drodze. A jeszcze lepiej jest w środku, doświadczyłem. Poznański Modertrans wykonał kawał dobrej roboty.

No i jeszcze kilka sympatycznych widoków z okolicy Wierzonki. Udało mi się nawet "upolować" stado jakichś ptasich drapieżników, ale niestety za daleko były, żeby zweryfikować, jakich konkretnie.





No i wracamy na ziemię.

Część ludzi to gnoje, chyba już kilka razy o tym pisałem. Znów szlak Kobylnica - Wierzonka. Jeszcze niedawno poruszałem się tu przez kilka kilometrów wśród pięknego, nieprzerwanego pasa zieleni po obu stronach. Widoczek na dzień 12 grudnia 2018 r.:




A to nie koniec... Powstrzymam się tu od grubych słów, które poleciały w eter, gdy jadąc patrzyłem na to, co tu widać...

Część ludzi to bezczelne chamy, chyba już kilka razy o tym pisałem. Ten tu kierowca na przykład...

...raczył mnie dzisiaj potraktować ciągłymi dźwiękami klaksonu podczas wyprzedzania, bo... tak. Nie miał powodu, gdyż jechałem poboczem (takim legalnym, nie tym ze zdjęcia), a on miał sporo miejsca na manewry. Mogę się jedynie domyślać, że blachy z Podkarpacia (Sanok) dawały sporą szansę, iż za kierownicą siedział jakiś wieśniak zza wschodniej granicy, bo udało mi się spojrzeć na rysy podczas wymiany uprzejmości. Choć równie dobrze mógł to być przedstawiciel polskiej elity cebulactwa - jeden pies, nie obrażając psów oczywiście, bo zdecydowanie nie zasługują na tak poniżające porównanie.

Część ludzi to bezmózgi, chyba już kilka razy o tym pisałem. Mamy od kilkunastu dni w Poznaniu taki wynalazek jak elektryczne hulajnogi. Niby spoko sprawa, bo ekologiczna i dość szybka (25-30 km/h), ale fajna teoria niestety trafia na praktykę, czyli rodaków w akcji. Kij z tym, że już co najmniej dwa razy byłbym skasowany na chodniku (bo po śmieszkach nie można, a po drogach się boją) przez pędzącego na maksa idiotę. I że leży toto (sprzęt, nie idiota) w krzakach, pod sklepami, na przystankach... Dziś trafił mi się taki oto okaz:

Nawet nie wiem, jak to skomentować. Hulajnoga - jak widać - została pozostawiona na.. środku mostu, w sposób, który zasługuje jedynie na przyjacielskie danie w pysk :) Zapewne komuś zegar pokazał, że za sekundę będzie musiał zapłacić kolejne astronomiczne 50 groszy (nalicza je co minutę), więc wolał ciapnąć toto bez użycia mózgu gdziekolwiek i pójść piechotą. Witki opadają,

Lekko gorzki wpis mi wyszedł finalnie, mimo miłego początku. A niby rower uspokaja... W sumie rower może i tak, ale ludzkość - wręcz przeciwnie.

Relive TUTAJ.