ParówaXit

Piątek, 24 czerwca 2016 · dodano: 24.06.2016 | Komentarze 14

No i proszę. Dziś rano po otwarciu uszu dotarła do mnie informacja, niestety niespecjalnie mnie zaskakująca, że znów przez partykularną, amatorską, nastawioną jedynie na wygranie poprzednich wyborów, politykę małego mentalnie polityka o poglądach prawicowej konserwy zaczyna się burzyć jakiś - oczywiście nieidealny, pełny absurdów i kretyńskiej biurokracji - porządek. Dający powody do wyśmiewania, ale jednocześnie poczucie bezpieczeństwa.

Jeśli ktoś ma wątpliwości o kogo chodzi to pisałem o Davidzie Cameronie. Wszelkie inne skojarzenia niech pozostaną jedynie ostrzeżeniem :)

No a do tego upał wzrasta. Jechałem więc zgodnie ze swoimi wczorajszymi założeniami - powoli, spokojnie, a nawet karnie po DDR-kach, nawet po tej przy Starołęckiej. Miałem bowiem w pamięci zajęcia z psychologii społecznej i teorię, iż im bardziej temperatura wzrasta tym szybciej w ludziach zwiększa się poziom agresji i frustracji. W przypadku naszego szanownego narodu oznacza to tykającą bombę, której wolałem nie zapalać. Ale i tak, mimo całej mej ostrożności, pomiędzy Wiórkiem a Rogalinkiem prawie mnie skasował jakiś troglodyta, tak wyprzedzający z naprzeciwka, że mogłem obejrzeć plomby w jego zębach. Ale wolałem ratować się zjazdem na pobocze. Zdążyłem za to wydobyć z siebie tyle zgrabnej łaciny, że na chwilę zachrypłem. Później zresztą też było niespecjalnie lepiej, bo używanie migaczy jest w PL passe, a nawet jak już zdarzy się to zrobić to najlepiej dopiero w połowie manewru, gdy osoba jadąca za (w tym przypadku ja) zaliczył już ostre hamowanie. Nie pozdrawiam więc dziadygi z Lubonia :)

Zrobiłem dziś kółeczko "antyupałowe". Czyli z założenia w jak największym cieniu, co oczywiście nic nie dało. Łeb mi jeszcze pęka. Zacząłem od Dębca, potem Starołęka i Wiórek. Tam na chwilę się zatrzymałem, żeby cyknąć kawałek drogocennej wody w Warcie.


W Rogalinku zakręciłem na Rogalin i Świątniki, za którymi kawałek dalej zawróciłem, przy Punkcie Kontrolnym "Grochówka Wojskowa". Postanowiłem w końcu go uwiecznić na fotce.

Druga połowa trasy to już walka z samym sobą i swoją głową. Zdychałem, ale parłem do przodu, tym razem przez Mosinę, Puszczykowo i Luboń. Tam oczywiście stanąłem w korku, ale przy okazji mam prezent dla Morsa i Michussa, miłośników czarnych blach. Nie ma tego złego:)

Wróciłem do domu zmasakrowany. A jeszcze muszę jechać do pracy. Żeby nie było, że ściemniam co do gorąca - piktogram w załączeniu :)