Glut, którego być nie miało

Piątek, 1 stycznia 2016 · dodano: 01.01.2016 | Komentarze 6

I nie było. Jakoś do godziny 13. Ale po kolei.

Sylwestra spędziliśmy wyjątkowo trzeźwo, uciekając mentalnie od jakiegoś dichowego szajsu (Czadomen czy inne badziewie) zza okna jeleniogórskiego rynku. Podsumowanie ostatnich dwunastu miesięcy nastąpi... gdy mi się zachce. Na razie mi się nie chce. Natomiast rozpoczęcie roku 2016 według prognoz zapowiadało się... no nie zapowiadało się. A rano? No nie zapowiadało się tym bardziej :) Zamiast znanych z ostatnich dni: ostrego zimowego słońca, pogodnego mrozku oraz suchych asfaltów styczeń przywitał mnie śniegiem. Nie małym, sympatycznym puszkiem, ale mieszaniną paskudnej brei z błotem. Oraz lekkim przymrozkiem.

Plus był jeden: wyspałem się, co mam nadzieję dzięki tej dacie będzie mi dane przez co najmniej 365, a nawet 366 dni. A jak już tego dokonałem to zgodnie ze świecką tradycją, że jeśli nie kręcę to zaliczam choć symboliczny, około pięciokilometrowy spacer, wykonałem pięciokilometrowy spacer :) Grzecznie wróciłem do domu i ze smętną miną przybrałem pozę "niespełniony rowerowo nałogowiec pierwszego dnia stycznia".

Było rodzinnie, a ja niczym kropla drążyłem skałę. Nie, nic zbereźnego :) A jedynie obserwując pogodę za oknem przyuważyłem, że temperatura delikatnie wzrasta, a śnieg zmienia się w kałuże... Więc... Około trzynastej w ramach negocjacji wyżebrałem dla dobra ojczyzny krótkiego gluta, którego sam z siebie obiecałem poprzedzić rozeznaniem terenu, czyli rozeznaniem stanu asfaltów. Wyszło na moje.

I ruszyłem. Powoli, starym rzęchem, na grubych oponach. Były małe emocje w temacie: co dalej, ale z kilometra na kilometr uśmiech na ryju mi się poszerzał. Bowiem było mokro, było ślisko, ale jedynie w perspektywie jazdy szosą, a poza tym - pełna radocha. Pokręciłem do Cieplic, potem przez stawy do Podgórzyna, stamtąd przez Zachełmie do jeleniogórskiego Sobieszowa, skręt na Piechowice do Trasy Czeskiej, skąd znów przez Cieplice dotarłem do domu. Jak to wyglądało na trasie? Ano tak. Szału widokowego nie było :)

Jaki ja byłem zadowolony na mecie, czyli w drzwiach!!!! Myślę, że większość penitencjariuszy zakładów dla obłąkanie chorych po zażyciu prozacu zazdrościliby mi uśmiechu :) Od razu też podziękowałem Żonie za wyrozumiałość - bo tolerować takiego upartego osła jak ja zdecydowanie zasługuje na medal. Dzięki temu niniejszym dumnie oświadczam, że rok uważam za zaczęty.

A na koniec widoczek na Plac Ratuszowy w Jeleniej Górze, z perspektywy wieży widokowej, około godziny dziesiątej rano. Dla nietutejszych - gdzieś tam z tyłu zazwyczaj są góry...

https://www.endomondo.com/users/2935873/workouts/650925932