Jesień = zima

Czwartek, 10 listopada 2016 · dodano: 10.11.2016 | Komentarze 7

Informuję, że umarłem i aktualnie jestem martwy do odwołania.

A przynajmniej, że padam na ryj :)

Nastąpił bowiem program "remont - rezurekcja", bo korzystając z dwóch wolnych dni dokańczamy to, czego nie udało się z powodu braku czasu zrobić we wrześniu. Dziś więc od rana do wieczora przez me łapy przetaczają się kafelki, fugi, listwy i cholera wie co jeszcze. Jak ja tego nienawidzę!

A zanim zaczął się ten cały cyrk to udało mi się pokręcić. Musiałem wyjechać max o ósmej rano, co o dziwo mi się udało. Upału nie było :) Oto wartość na licznikowym termometrze. Dla niewtajemniczonych - temperatura to to, co znajduje się w jego dolnej części, nie górnej :)

Wiało ze wschodu, więc nie kombinowałem i wykonałem standard: Dębiec-Starołęka-Wiórek-Rogalinek-Rogalin-Mieczewo (nawrót)-Rogalinek-Mosina-Puszczykowo-Luboń-Dębiec. O tępocie kierowców wyjątkowo nie chce mi się pisać, bo i tak nie zamierzałem bić rekordów, więc jakoś przeżyłem brakomózgowie. Za to pochwalę dodatkową, trzecią warstwę skarpet, która dała mi jako taki komfort jazdy, ale mimo wszystko nie wpłynęła na chęć do przyspieszeń. Ślimakiem dziś, ślimakiem... :)

A tak wyglądała na trasie jazda szosą, sezon "jesień-wiosna 2w1". Aktualnie za oknem deszcz walczy o dominację ze śniegiem, więc jakoś nie widzę jutrzejszej jazdy :/

Słowo o pierdołach

Środa, 9 listopada 2016 · dodano: 09.11.2016 | Komentarze 27

Nie ma to jak obudzić się rano i na dzień dobry dowiedzieć, że na jednym z dwóch, może trzech najważniejszych foteli na świecie swoje dupsko usadzi zamiast prognozowanej bezpłciowej i tandetnej pudernicy szalony imbecyl. Aż się chciało wstawać. No cóż, przerabiałem to już rok temu w polskich realiach (bardziej wąsatych), więc mam doświadczenie. Niestety.

Tyle o pierdołach :) Teraz o ważnych rzeczach - znów udało mi się być na rowerze. Hip hip...! Nieważne, że znów mi stopy prawie zamarzły, że po nocnych opadach ubłociłem się na szosie za wszystkie czasy, że w każdy zakręt wchodziłem ostrożnie jak ksiądz na czat dla gimnazjalistów... Ważne, że się udało. Jako że plan minimalny roczny już wykonałem to teraz wykuwam nadbudowę.

Wykręciłem kółeczko na zachód: Dębiec-Luboń-Wiry-Komorniki-Szreniawa-Chomęcice-Konarzewo-Trzcielin-Dopiewo-Palędzie-Dąbrówka-Plewiska-Dębiec. Nie przejmując się średnią, choć jak na warunki uznaję ją za tę z gatunku: "ujdzie w tłoku".

Działeczka ze ślimakami :)

Wtorek, 8 listopada 2016 · dodano: 08.11.2016 | Komentarze 8

Globalne ocieplenie uderzyło dziś ponownie. O ósmej rano zero stopni, dwie godziny później niecałe plus dwa... Tak, zdecydowanie udała nam się ta polska złota jesień. Nam, eskimosom :)

Zmotywowanie się do wyściubienia nosa na rower było małym bohaterstwem. Nie mówiąc już o reszcie ciała :) Trzeba było sobie przypomnieć zawoalowane techniki  ubierania się na cebulę, pod dynię (kask) założyć grubszy podkład, a i tak człowiek z zimna jechał blady jak pieczarka. Istny ogródek działkowy sobie dziś zafundowałem.

O samej jeździe nie za wiele napiszę. Chłodek niespecjalnie motywował do śrubowania osiągów, trasa wschodnia (Dębiec – Starołęka – Krzesiny – Gądki – Krzyżowniki – Tulce – Żerniki – Krzesiny – Starołęka – Dębiec) również. Wykonałem więc swoje, temptem ślimaczym. Z tą różnicą, że ślimakom zamarza jedna noga, a mi obydwie.  

Black clouds

Poniedziałek, 7 listopada 2016 · dodano: 07.11.2016 | Komentarze 6

Czarne chmury zaczęły się nade mną zbierać. W sumie nie do końca nade mną, ale na pewno nad poznańskim Dębcem. Brutalnie robiąc mnie dziś w jajo. Rano bowiem przed wyjazdem, gdy wracałem ze świeżymi bułkami z piekarni, zaczął padać deszcz. Szybko więc zmieniłem koncept, zastępując środek transportu z szosy na crossa.

No i... faktycznie decyzja okazała się słuszna. Na jakieś dwa kilometry, pokonywane w kałużach. Ku memu zdziwieniu bowiem na wysokości Górczyna drogi były już suchutkie. I tak przez całą trasę, aż do... Dębca. Fenomen jakiś. No ale cóż, jak zwykle osobisty zadek był najbardziej zadowolony z używanego dziś siodełka. Podejrzewam jakiś spisek, ale jeśli do tego zdolny jest mój tyłek to boję się do czego doprowadzić mogą inne części ciała :)

Jazda czołgiem zawsze motywuje mnie do trasowych eksperymentów. Dziś postanowiłem obczaić ponownie jak się kręci po ddr-ce przy Grunwaldzkiej. Sam z siebie. Ot, czasem mi odbija :) Generalnie nie jest źle - jak na poznańskie warunki ścieżka jest powyżej standardów. Za Junikowem skręciłem na Wysogotowo, stamtąd na zachód i DK307 dotarłem do Więckowic, potem Dopiewa, Palędzia, Dąbrówki i Plewisk. Na sucho. Zmokłem dopiero pod domem.

Kolejny audiobook Wojciecha Chmielarza - "Wampir" - wysłuchany. Został mi jeszcze jeden i znów trzeba będzie zabawić się w szperacza smakowitych kryminałów.

Ta genialna niedziela!

Niedziela, 6 listopada 2016 · dodano: 06.11.2016 | Komentarze 19

Błogosławieństwo pogodowe trwa. Drugi dzień bez koszmarnie silnego wiatru i temperatur bliższych zera niż dyszki - aż nie potrafiłem dziś wyruszając uwierzyć, że tak można. "Tak", czyli poruszać się po prostu przed siebie i nie musieć utrzymywać pod sobą uciekającego wraz z podmuchami roweru. Jakie to, cholera, fajne :)

Wyjechałem dość późno, mimo że plany miałem na popołudnie wyjątkowo precyzyjne - załatwienie nowego telewizora dla Teściowej. A że ma się znajomości w kilku miejscach (jeden z plusów zmiany roboty co kilka lat) i solidny rabacik naprawdę sam z siebie pojawił się na horyzoncie to byłem niezbędny do tej operacji. Musiałem więc lekko spiąć cztery litery w troki i nadrobić lukę w czasoprzestrzeni.

Zacząłem kręcić na zachód, klasycznie spod domu ubierając azymut na Plewiska, potem przez serwisówkę przy S11 i Dąbrówkę docierając do Palędzia. Gdzie - jak zwykle - zatrzymał mnie zamknięty przejazd kolejowy. Jak rasowy łowca sekund ustawiłem się na czole samochodowego peletonu i pozdrowiłem kolarza po drugiej stronie szlabanu, w kolorze blue. Po chwili pojawił się też drugi, świecący z daleka czerwienią. Zdziwiło mnie tylko jedno - czemu nagle widząc mnie usadowił się na moim torze jazdy? Zrobiłem analizę swoich ostatnich grzechów i wyszło mi, że to żadna ustawka i nikt nie chce mnie sklepać, więc gdy rogatki się otworzyły ruszyłem dziarsko. Wtedy zagadka się wyjaśniła - owym "czerwonym" był sam Jurek, sprytnie się kamuflujący w niewidzianym jeszcze u niego kolorze :)

Chwilę, niestety bardzo krótką, pogadaliśmy, a byłaby okazja do wspólnej przejażdżki, ale Jurek miał swój precyzyjny plan na dziś, obwarowany rodzinnie, a ja swój, też poniekąd z tym elementem. Rozjechaliśmy się więc każdy w swoją stronę. Szkoda, ale coś mi się wydaje, iż okazja jeszcze się nadarzy. I to nie raz :)

W Dopiewie zatrzymała mnie jakaś blokada, kierująca ruch przez osiedlowe uliczki. Trochę minęło zanim się w nich odnalazłem, ale w końcu pojawiłem się na głównej drodze, zablokowanej przez wóz strażacki, policję i straż jakąś-tam. Wyglądało to wszystko całkiem poważnie, więc zapytałem strażaków co tu się stało. "Procesja" - otrzymałem odpowiedź. "Aaaa..." - wymsknęło mi się, z czego te trzy kropki zadumy nad laickością naszego kraju były chyba najdłuższymi w historii :)

W Trzcielinie zaczęło mi nawet lekko (lekko!) wiać w plecy, dziury w asfalcie były więc łatwiejsze do pokonania. Przez Konarzewo, Chomęcice i Rosnowo dotarłem do Komornik, gdzie czekał mnie korek spowodowany przez istoty "post-mszalne", ale zgrabnie udało mi się ominąć ten żywioł. Wróciłem przez Plewiska do domu, ciesząc się z małego ruchu, a co za tym idzie również znów w miarę przyzwoitej średniej, pewnie ostatniej w tym roku.

Telewizor udało się kupić i zamontować. Jedynym niezadowolonym z zakupu okazał się kot, który najpierw wlazł do kartonu, potem zaczął się interesować folią, a na końcu owijkami do kabli, starając się je skonsumować. Finalnie zrzygał się na obrus. Spoko, będzie żył. Kot. O obrusie nic nie wiem :)

Piętnaście tysiaków z/w zaskoku

Sobota, 5 listopada 2016 · dodano: 05.11.2016 | Komentarze 13

Nie powiem, zostałem dziś zaskoczony.

I to pozytywnie.

I to pogodą!

Po wyjściu z domu, około dziesiątej rano (bo wyjątkowo dzionek wolny), prawie się zagrzałem. Siedem stopni ciepła! Na początku listopada, gdy z okolic środka października pamiętam wartości w okolicach trzech-czterech. Istne szaleństwo. No i ten wiatr... Jakiś taki inny... Słabszy... Zupełnie nie mogłem się odnaleźć :)

W tym szoku termicznym oraz poznawczym straciłem lekko orientację w terenie i nie wiadomo czemu skierowałem się na Hetmańską, a potem Starołęcką. Może to tym razem mniejszy ruch w tym kierunku, może lekka nuda w kręceniu na zachód, sam nie wiem, ale finalnie wylądowałem po drugiej stronie Warty i zacząłem kręcić na południe.

Już zupełnie nieprzypadkowo olałem DDR-kę gnijącą sobie przez kilka kilosów po mojej lewej stronie. Ja olałem, ale jeden z kierowców już nie, bo mijając mnie coś tam sobie poklaksonił. Zazdrośnik jeden, sam by pewnie chciał mieć możliwość walczenia z kostką, krawężnikami i szkłem, ale nic z tego - biedak musiał dalej kręcić asfaltem. Ja też, łącząc się w bólu, lub jeśli miał wąsa (nie zauważyłem) - w bulu :)

Minąłem Poznań, dotarłem do Czapur, Wiórka, Rogalinka, gdzie skręciłem na Rogalin, w którym tym razem się zatrzymałem i postanowiłem zobaczyć co zmieniło się w tamtejszym pałacu przez te 250 lat od jego wybudowania. Na moje oko niewiele, choć mogłem coś przeoczyć z lat 1770-76. Słaba pamięć, co poradzić? :)

Za to gdy dumnie wjechałem sobie szutrową dróżką na dziedziniec i zdjąłem słuchawki to po chwili usłyszałem:

- Halo!
Rozejrzałem się czujnie. Nic. Zacząłem lustrować okna pałacu. Nic.
- Halo!
W końcu ujrzałem jakąś postać gdzieś na lewo, w - jak na moje - kanciapie ochroniarza.
- Halo!
- Mówi pan do mnie?
- Halo!
- Halo! Pan coś do mnie krzyczy?
- Halo!
- Halo??? To do mnie???
- Halo!

Zdecydowanie dialog nam nie szedł, a nawet nie wiem czy był on prowadzony ze mną czy ze słuchawką, którą jak mi się wydawało miał przy uchu. Lekko odzwyczaiłem się co prawda od braku zasięgu w drugiej dekadzie dwudziestego pierwszego wieku, ale może owe "hala" usłyszałem przypadkiem, a zawodziła stacjonarka zakładana przez TP w latach jej świetności (lata pięćdziesiąte). Ale że wszędzie kwitły zakazy jazdy rowerem po terenie parku to mogło też chodzić o coś innego, więc się zgrabnie zwinąłem ;)

Dokręciłem do Radzewic, gdzie - idąc tropem miejsc znanych i lubianych - znów terenowo zagłębiłem się dróżkę prowadzącą do przystani przy leżącym tam malutkim porcie rzecznym. Naprawdę podobają mi się te okolice, bo Warta zakręca tu niczym sondaże prezydenckie w USA, tworząc malownicze zakola oraz zatoczki, a teren jest idealny do zresetowania mózgu po tygodniowej korpomiazdze. A jest nawet gdzie usiąść i zrobić ognisko... Nieodkryty to póki co dla "mas" teren i bardzo dobrze!



Wróciłem lekko modyfikując trasę, czyli w Rogalinku jadąc prosto na Mosinę, a przez Puszczykowo, Łęczycę, Wiry i Luboń docierając do domu. W tej ostatniej wiosce, sorrrrry, mieście zakwitłem w opisywanych miliardy razy korkach pomiędzy galerią, Makiem, Biedrą i outletem. Tracąc szansę na trzy dychy średniej. A była ona realna mimo kilku elementów w terenie. No cóż, jak widać łatwiej okiełznać zadupie przyrodnicze niż zadupie "miejskie".

No i w końcu klu - piętnaście tysiaków mi dziś pękło w 2016. Tych oficjalnych, bez stacjonarnego i miejskiego. Minimum na ten rok spełnione :)

Nuuuda

Piątek, 4 listopada 2016 · dodano: 04.11.2016 | Komentarze 5

Uff... chwilowo pogoda wyluzowała. Co prawda w nocy podobno był przymrozek, ale nad ranem zrobiło się już "komfortowo" - na starcie plus trzy, na mecie upalne plus pięć. Za to wiatrzysko zwolniło lekko, jednak kosztem tego, że wiało tym razem... klasycznie. Czyli tak, że w najlepszym momencie miałem go z boku, a przez większość czasu prosto w pysk. No nie może być normalnie, nie może ;)

Wykonałem "kondomik+" - standardową trasę z Dębca przez Komorniki i Stęszew, poszerzoną o objazd przez Zamysłowo i Będlewo, a następnie Mosinę, Puszczykowo i Luboń. Z rzeczy najzupełniej codziennych - stałem łącznie na trzech przejazdach kolejowych, z czego dwa zamknęły mi się centralnie przed pyskiem. Zakwitłem w korku w Komornikach. Puszkotroglodyci znów chcieli mnie kilka razy zabić. Nuuuuda :)

Nudności

Czwartek, 3 listopada 2016 · dodano: 03.11.2016 | Komentarze 15

Czy ktoś jest w stanie wskazać mi jakąś logiczną różnicę pomiędzy roboczą środą a roboczym czwartkiem? Nie? Ja też. 

W takim razie może jakąś trzymającą się kupy odpowiedź na pytanie czemu wczoraj, dokładnie o tej samej porze (okolice 8:30 rano), udało mi się wyruszyć bez problemu i większych przestojów, a dziś wielgachny koras zatrzymał mnie już prawie przy samym domu? Nie wydarzył się żaden wypadek, nie padało, świąt już/jeszcze nie było... Tymczasem tu samochód na samochodzie, jakaś śmieciarka, tu koparka, tam autobus, wszystko chce nagle skręcać w prawo lub lewo, tam jakiś rowerzysta... A nie, to ja :) Pierwszy kilometr przepełzłem więc jak prawdziwy, rasowy Polak - częściowo drogą, częściowo chodnikiem, częściowo na styk między samochodami... I po miliardzie lat wydostałem się z części Dębca. W stanie agonalnym.

Nie zmieniło się za to nic w temacie wiatru. Był on opisywany szerzej we wczorajszym wpisie, więc nie będę się produkował. Dziś jednak zapobiegliwie na trasie z Poznania przez Plewiska, Skórzewo, Wysogotowo, Sierosław, Więckowice, Dopiewo, Palędzie, Gołuski, Plewiska i do domu ominąłem serwisówkę przy S11. Bałem się bowiem pełnego odlotu.

Doszły do tego jeszcze cztery stopnie, wciąż jednak na plusie. Po raz pierwszy tej jesieni odczułem, że jedna para cienkich skarpet to za mało. A i policzki delikatnie szczypały... Chyba lato się skończyło :) Ja też. Co wybitnie widać po średniej, z której może bym się cieszył, ale jadąc składaczkiem, a nie szosą. Cóż, pozostaje poczekać na cieplejsze czasy.

! rrrrtaiW

Środa, 2 listopada 2016 · dodano: 02.11.2016 | Komentarze 8

...a w sumie to "wiatrrrr!", ale mi na trasie literki poprzestawiał. 

Dziś nie wiało. Dziś gnoiło, miażdżyło, masakrowało... W sumie nic nowego ostatnimi czasy i nie powinno dziwić, ale jakoś ciężko się przyzwyczaić i traktować to jako standard. No ale kopać się z koniem nie ma jak i w sumie nie ma sensu.

Jechałem znów crossem, bo szare niebo wskazywało na potencjalny deszcz. Który finalnie stał się jedynie chwilową mżawką, ale sam sobie gratulowałem decyzji wyboru czołgu, gdy na serwisówce przy S11 prawie wylądowałem na drugim pasie przy jednym z bocznych podmuchów. Kręcąc szosą znalazłbym się pewnie na "esce", i to kaskiem do asfaltu :) Dość powiedzieć, że gdy parę sekund wiało mi w plecy to po płaskim na crossowych gąsienicach rozkręciłem się do ponad 48 km/h, a z lekkiej górki do prawie 53... Natomiast "pierwszej połowy" wolę nie wspominać, bo nawet Legii jak widzę idzie lepiej z Realem niż mi z tą dmuchawicową mendą :)

Po prostu listopad

Wtorek, 1 listopada 2016 · dodano: 01.11.2016 | Komentarze 9

Cały październik był na tyle paskudny, że bez żalu przyjąłem informację, iż się kończy, a zaczyna listopad. W końcu to o jeden miesiąc bliżej do wiosny. I niestety o jeden bliżej do upalnego lata (fuj).

W tym roku wyjątkowo udało się objechać groby w naszym zasięgu kilka dni wcześniej, dzięki czemu uniknęliśmy dość przykrego (przynajmniej dla mnie) najazdu na cmentarze, okraszonego masową konsumpcją kiełbachy, waty cukrowej, badziewia z food trucków i wszystkiego tego, z czym się "je" polskie wspomnienia o zmarłych. W zamian za to udało się w ciszy i symbolicznie przypomnieć o tych, o których powinno się pamiętać.

Wczoraj wieczorem za to wpadli do nas znajomi i udało się ogarnąć nową grę planszowo-karcianą "Cytadela". Nie powiem, sympatycznie morduje się króli, okrada biskupów, kupczy dobrami... Jak w życiu :) Skończyliśmy dość późno, więc i wstawanie poranne poszło, hmmm, niezbyt sprawnie. Z różnych względów :) Z drugiej strony motywacja nie była za duża - w nocy padało, nad ranem mżyło.

W końcu jednak przestało i można się było zbierać. Wyruszyłem o jedenastej, zapobiegliwie wybierając dziś crossa. Jak zwykle gdyby moje cztery litery umiały za to dziękować to pewnie by to zrobiły, bo na trasie (dziś "kondomik" z Dębca przez Luboń, Wiry, Puszczykowo, Mosinę, Dymaczewo, Stęszew, Komorniki do Poznania) w pewnym momencie dopadł mnie skromny deszczyk, a przez cały czas chlapało mi spod kół. Ale generalnie jechało mi się całkiem sympatycznie, bo mimo wiatru, który mnie momentami solidnie sponiewierał, drogi były jeszcze puste. Taki wyjątkowy świąteczny stan, aż chciałoby się, żeby stał się codziennym.

Klasycznie jeszcze podsumowanie poprzedniego miesiąca. Oj, niełatwy on był. Sporo dni bez roweru, a coś około "większej połowy" wykonane crossem. Praktycznie cały październik to również silny wiatr, co chyba przyznają nawet prześmiewcy mojej "miłości" do tego żywiołu :) Finalnie wykręciłem 1365 kilometrów, ze średnią 28,4. Daleko od ideału.