Babkolenie

Niedziela, 15 marca 2020 · dodano: 15.03.2020 | Komentarze 11

W nocy były... przymrozki. Zawsze to jakiś pretekst, żeby dłużej pospać, a na rower ruszyć dopiero przed południem. Tak uczyniłem :)

Powoli czuć już - prócz pewnego wirusa oczywiście - wiosnę. Dosłownie w tempie huraganowym, bo wciąż wiatr robił niezły gnój. Jednak człowiek wyspany i najedzony patrzy na tę mendę trochę inaczej, jak również ma więcej chęci do jazdy, co przekłada się automatycznie na średnią, która jeszcze może jakaś zbyt dobra nie jest, ale przynajmniej trzyma jakikolwiek szosowy poziom. Motywacją był też "wyścig" z pewnym kolarzem na czasówce, o dziwo chyba wygrany, bo po kilku kilometrach współpracy zostałem sam na placu boju - co zapewne świadczy tylko o tym, że się kolega oszczędzał :)

Najdziwniejsze było to, że nikt (!) nie wyprzedził mnie na gazetę. Mam teorię, iż to pokłosie bębnienia wszem i wobec o konieczności zachowania odległości minimum metra, coby się nie zarazić :) Myślę o zamontowaniu głośnika, z którego będzie się przez całą drogę wydobywał dźwięk kasłania - bezpieczeństwo gwarantowane :)

Trasa to "kóreczko": Poznań - Luboń - Łęczyca - Puszczykowo - Rogalinek - Rogalin - Mieczewo - Mościenica - Kórnik - Skrzynki - (zemsta Adolfa) - Borówiec - Koninko - Jaryszki - Krzesiny - Starołęka - Las Dębiński - dom.



Teraz hit. Do mojego "ukochanego" Nadleśnictwa Babki dotarła chyba w końcu świadomość oburzenia, jakie wywołują jego działania. Nie, nie, nie przestali ciąć, co to, to nie. Ale... zaczęli się tłumaczyć.


Hasło nawet zabawne: "Dla lasu, dla ludzi". No i opis cyklu życia "lasu gospodarczego", polegający na tym, że na tym, co się wycięło się sadzi, by potem znów wyciąć. I tak w kółko. Czyli typowo ludzkie podejście do tematu - czyńcie sobie ziemię poddaną, a człowiek sam sobie daje prawo do regulacji natury, oczywiście tylko ze swojego punktu widzenia. To dzięki takiej perspektywie mamy na tapecie koronawirusa, powstałego przez mutację patogenu pochodzącego podobno od zwierząt rzeźnych na targu w Wuhan. Zbyt daleko poleciałem ze skojarzeniem? Nie wydaje mi się - natura to system naczyń połączonych, a aktualnie postanowiła się odgryźć na nas, dwunożnych niszczycielach swojego otoczenia. Mamy za swoje. A lasy zapewne kiedyś wrócą do swojego pierwotnego kształtu, gdy już sami się wykończymy - czy przez jakąś wojnę, czy przez zasyfienie świata. Tym optymistycznym akcentem kończę na dziś :)