Glut żulerski

Środa, 29 czerwca 2016 · dodano: 29.06.2016 | Komentarze 16

Zacznę od tego, że popełniłem po raz kolejny kardynalny błąd polegający na zaufaniu prognozom pogody. Na swoje usprawiedliwienie mam jedynie to, że skoro wszystkie pięć lub nawet sześć pogodynek twierdziło, że NAJWCZEŚNIEJ zacznie KROPIĆ po jedenastej to coś w tym musiało być. I było. A to coś nazywa się ściema.

Zapobiegliwie wyruszyłem o 8:40, żeby mieć jeszcze zapas czasu na ewentualne przerwy świetlano-rogatkowe. Na sam start usłyszałem w radio przykre info o śmierci jednej z moich ulubionych dziennikarek politycznych, czyli Janiny Paradowskiej :/ Jadąc w zadumie minąłem Starołęcką, Krzesiny, Żerniki, za którymi skręciłem - bo chciałem lekko pokombinować z trasą - na Koninko i Głuszynę. Tam, po minięciu piętnastego kilometra zaczęło padać. Początkowo delikatnie, po paru minutach bardziej, a w końcu lunęło. Na szczęście udało mi się wyhaczyć przy autobusowej pętli Głuszyna wiatę z kawałkiem wolnego miejsca. Kawałkiem, bo resztę ławeczki zajęli żule, przyssani do pobliskiego sklepu spożywczo-monopolowego. Ze szczególnym akcentem na ten drugi człon nazwy.

Będąc pewny, że deszcz szybko przejdzie twardo znosiłem towarzycho, które migrowało w tę we wte, uzupełniając jedynie paliwo. W pewnym momencie od samych oparów dobiegających z ciał i ust owych delikwentów miałem już pewnie jakiś kawałek promila, poszedłem więc po zagrychę, nabywając dwie drożdżówki na przeczekanie. Jednocześnie wyżebrałem od właściciela sklepu dwie reklamówki-zrywki w celu założenia na buty, gdyż w planach miałem ewakuację. W międzyczasie żulia się przerzedziła, opary zostały, ja ruszyłem.

Z kilkunastokilometrowej drogi pamiętam jedynie wodną ścianę. Ładną, ale jednak ścianę, nie mówiąc już o DDR-ce na Starołęckiej, która sama w sobie zagraża życiu, a w tych warunkach to już zakrawa na niebezpieczny sport ekstremalny.


Do domu dotarłem cały, ale z moich reklamówkoochraniaczy zostały strzępy. Pomogły o tyle, że woda z butów lała się strumieniem, a nie oceanem :)

Czekając na przystanku straciłem grubo ponad pół godziny, a że czas nie jest z gumy to zaliczyłem tylko szybki ogrzewający prysznic i do pracy. Nie muszę dodawać, że gdy do niej szedłem to już się rozpogodziło, a nawet wyszło słońce... Nie muszę, prawda...?