Wielki powrót jasności :)

Niedziela, 24 października 2021 · dodano: 24.10.2021 | Komentarze 14

Głównym planem dnia było wyspanie się. Misja wykonana, nawet z nadmiarem - spałem do grubo po dziewiątej. Oj, musiałem, bo po wczorajszym dzionku w pracy byłem bez sił.

Wyjazd na rower niespieszny, dopiero w okolicach wpół do dwunastej. Po kawie i śniadaniu, do tego z optymizmem co do jazdy, bo w końcu przestało wiać. A i słońce wyszło. Ono zresztą będzie cichym bohaterem tego wpisu.

Trasa południowa: Poznań - Luboń - Łęczyca - Puszczykowo - Mosina - Żabinko - Żabno - Baranowo - Sowiniec - Mosina - Puszczykowo - Łęczyca - Luboń - Poznań.

Jazda emerycka, nastawiona na cieszenie się z aury. A skoro miało być słoneczko, to proszę :)




Koło Baranowa widziałem parkę kormoranów, ale bardzo wysoko na niebie, więc fotka jedynie symboliczna.

Ruch spory - tak aut, jak i rowerzystów. A ja mam od dziś nauczkę, na szczęście bez konsekwencji. W tym oto miejscu, na granicy Lubonia z Łęczycą, ale uchwyconym już od drugiej strony:

Nie widać tego na zdjęciu, ale do wiaduktu zjeżdża się ze sporej górki (jakieś 6%). Do tego głównym zajęciem jest wpatrywanie się w lustro drogowe, którą jest jedyną możliwością sprawdzenia czy zza łuku ktoś nie nadjeżdża, do tego - jak widać - jest zwężenie i znak ustalający pierwszeństwo przejazdu. No i jak się okazało, jakiś kompletny debil zaprojektował tu przejście dla pieszych tak, że ewentualnego przechodzącego nie ma szansy zobaczyć. I to mi się właśnie zdarzyło - zadowolony z tego, że nic nie jedzie wszedłem w zakręt z prędkością 40+, a tu nagle zonk - pan z psem już na drugim "szczebelku" zebry! Od wypadku brakowało bardzo niewiele, a uratowały nas refleksiki - mój (odbicie w lewo i ostro po hamulcach, które w szosie jak wiadomo służą raczej do zmiany biegów, a nie zatrzymywania się) i przechodzącego, który się cofnął i przyciągnął psa. Oczywiście się zatrzymałem, zawróciłem i zacząłem przepraszać (bo faktycznie, zgodnie z logiką tego, kto to wymyślił, powinienem tamtędy jechać jakieś 0,1 km/h, żeby nie ryzykować), ale pan przyjął to spokojnie, mówiąc, że to nie pierwszy raz w tym miejscu, do tego sam jest rowerzystą. A najciekawsze jest to, że nigdy nie widziałem tu żadnego człowieka (zapewne większość ludzkości również), za to dziś całą dwójkę, dzięki czemu mogłem uchwycić podobną sytuację podczas powrotu - kierowca też w ostatniej chwili się zatrzymał. Brawo dla projektanta - poziom bezmyślności level Luboń...

Po południu jeszcze spacer po Dębinie. Tam też nastąpił wielki powrót światła :)